Inmiddels is het woensdag 25 januari. Mijn laatste Dag op het eiland. Morgen vertrek ik weer naar Bangkok, daar slaap ik 1 nacht in de buurt van het vliegveld. Vrijdag weer een lange vlucht naar huis.

Mijn gevoel is dubbel als ik terug kijk naar mijn reis door Thailand. Ik heb letterlijk en figuurlijk mijn grenzen verlegd. Ik ben zeer zeker mijzelf tegengekomen. Ga ik het nog een meer doen? Ja, ik heb beslissingen genomen, waar ik achteraf van dacht, had ik dit moeten doen? Het kon ook anders.
Ik heb geleerd om alleen te reizen, maar heb toch nog te veel voor "veiligheid" gezocht.

Iedereen vertelde mij, dat ik mensen zou ontmoeten tijdens mijn reis. Ik zou zelden alleen zijn. Natuurlijk heb ik mensen ontmoet, maar... nooit iemand van mijn eigen leeftijd. Geen man, geen vrouw ben ik tegengekomen om contact mee te maken. Jongelui zoeken elkaar op. Wat mij nog het meest opviel, hun interesse in hun i phone. Oordoppen in om naar muziek te luisteren, nodigt toch niet echt uit voor een praatje.

Niet alles is negatief, zoals ik al geschreven heb, zijn er contacten geweest, waarvan ik genoten heb. Dit waren jonge vrouwen en samen hebben we ons kostelijk vermaakt.

Een vrouw alleen blijft toch vreemd in de ogen van een Thai. Elke keer word ik weer gevraagd met hoeveel personen ik kom eten of drinken, terwijl ik alleen voor ze sta. Vanmiddag was ik het zat en repelleerde: kijk er staat helemaal niemand naast me. Sorry, was niet aardig van mij. Had ik niet moeten doen,

Mijn dagen zijn om, mijn inlegkruisjes zijn op en ben met de laatste Jip en Janneke wetties bezig.
Het wordt tijd om naar huis te gaan.

Ik ben blij dat ik de kans gehad heb, om dit te kunnen doen en ik ga in gedachten mijn volgende reis weer plannen.

Anne-Marie