Inmiddels is het woensdag 25 januari. Mijn laatste Dag op het eiland. Morgen vertrek ik weer naar Bangkok, daar slaap ik 1 nacht in de buurt van het vliegveld. Vrijdag weer een lange vlucht naar huis.
Mijn gevoel is dubbel als ik terug kijk naar mijn reis door Thailand. Ik heb letterlijk en figuurlijk mijn grenzen verlegd. Ik ben zeer zeker mijzelf tegengekomen. Ga ik het nog een meer doen? Ja, ik heb beslissingen genomen, waar ik achteraf van dacht, had ik dit moeten doen? Het kon ook anders.
Ik heb geleerd om alleen te reizen, maar heb toch nog te veel voor "veiligheid" gezocht.
Iedereen vertelde mij, dat ik mensen zou ontmoeten tijdens mijn reis. Ik zou zelden alleen zijn. Natuurlijk heb ik mensen ontmoet, maar... nooit iemand van mijn eigen leeftijd. Geen man, geen vrouw ben ik tegengekomen om contact mee te maken. Jongelui zoeken elkaar op. Wat mij nog het meest opviel, hun interesse in hun i phone. Oordoppen in om naar muziek te luisteren, nodigt toch niet echt uit voor een praatje.
Niet alles is negatief, zoals ik al geschreven heb, zijn er contacten geweest, waarvan ik genoten heb. Dit waren jonge vrouwen en samen hebben we ons kostelijk vermaakt.
Een vrouw alleen blijft toch vreemd in de ogen van een Thai. Elke keer word ik weer gevraagd met hoeveel personen ik kom eten of drinken, terwijl ik alleen voor ze sta. Vanmiddag was ik het zat en repelleerde: kijk er staat helemaal niemand naast me. Sorry, was niet aardig van mij. Had ik niet moeten doen,
Mijn dagen zijn om, mijn inlegkruisjes zijn op en ben met de laatste Jip en Janneke wetties bezig.
Het wordt tijd om naar huis te gaan.
Ik ben blij dat ik de kans gehad heb, om dit te kunnen doen en ik ga in gedachten mijn volgende reis weer plannen.
Anne-Marie
woensdag 25 januari 2017
zaterdag 21 januari 2017
Zo rugzak gepakt, geld neergelegd voor de schoonmaaksters en deur achter mij dichtgegooid.
Toen ik de trap afkwam natuurlijk weer een wai van de receptionisten. Ik heb me uitgecheckd en wilde weggaan.
Nee, dat kon niet, de rugzak werd van mij overgenomen en ik moest gaan zitten. Kreeg koude thee voorgeschoteld en naar later bleek, kwam de eigenaar van het hotel gelijk naar mij toe. Hij verexcuseerde zich, dat hij mij nog niet gesproken had. Hij vroeg waar ik naar toe ging en bestelde gelijk een longtauw voor mijn vervoer. Daarna raakte we ingesprek over het hotel en mijn verblijf. Na ca 5 min stond hij weer op en ik kreeg allerlei cadeautjes in de vorm van 2 blikjes cola, een leren hoesje om mijn pasjes in te doen en zijn persoonlijke kaart met zijn email adres en telefoonnrs. Oef de emotie sloeg mij op de keel. Ik ben mijn hele verblijf als een vorst behandeld en het sluit ook nog zo af.
Mijn vervoer is er. Mijn rugzak wordt in de auto gezet en ze nemen allemaal afscheid van mij.
Nou met een glimlach op mijn gezicht ben ik vertrokken.
Ik denk dat het zo'n 10 min rijden was toen hij stopte voor mijn resort. Wat zag het er prachtig uit.
Palmbomen, struiken in bloei en orchideeën. Ik hoorde vogels en verscholen in het groen, lag de receptie.
Ze keken mij vreemd aan, een vrouw met een rugzak? Eenmaal binnen duidelijk gemaakt, dat ik geboekt had, veranderde de houding.
Ik moest gaan zitten, kreeg een vochtige doek en een verfrissende thee op ijs aangeboden.
Na alle formaliteiten werd ik met een golf wagentje naar mijn huisje gebracht. Ja een heus huisje met balkon. Mijn voordeur, na een trapje opgelopen te zijn, kijkt uit op een meer. Mijn terras kijkt uit over idyllische brugjes en vooral veel groen.
Ik heb een zeer groot hemelbed met klamboe er omheen. Ook weer koffie, thee en water staat er voor mij klaar.
Als ik de deur uitloop, heb inmiddels wel mijn bikini aan, volg ik het pad en kom ik uit bij een spa, ofwel wellness centrum. Langsheen gelopen, genietend van vogels en bloemen, kom ik bij het zwembad uit. Weer azuurblauwe tegels en allemaal ligbedden met parasols er omheen. Leg mijn spullen op het ligbed en ga lekker in het water liggen. Weer ben ik als god in Frankrijk. Het vorige hotel was mooi, dit overtreft het. Hoe is het mogelijk.
Van beide hotels wist ik niet dat ze zo luxe waren, daar de foto's altijd gedateerd zijn en niet berusten op waarheid. Dit had ik inmiddels geleerd van Thailand. Dus vandaar mijn verbazing.
S'middags lekker Thais gelunched. Daarna een cooking Class geboekt voor morgen. Ja ik kan het niet laten. Ben gek op het eten en wil erg graag ook de kennis van het koken leren.
Morgenochtend na mijn ontbijt ga ik naar het strand om kajak lessen te boeken. Nu ga ik wandelen en kijken waar de Tesco en de 7/11 is. Beweging is goed.
O ja er ligt ook een zaklamp hier op mijn kamer. Waarschijnlijk zal ik die wel nodig hebben, dus ik neem hem mee in mijn rugzakje.
Toen ik de trap afkwam natuurlijk weer een wai van de receptionisten. Ik heb me uitgecheckd en wilde weggaan.
Nee, dat kon niet, de rugzak werd van mij overgenomen en ik moest gaan zitten. Kreeg koude thee voorgeschoteld en naar later bleek, kwam de eigenaar van het hotel gelijk naar mij toe. Hij verexcuseerde zich, dat hij mij nog niet gesproken had. Hij vroeg waar ik naar toe ging en bestelde gelijk een longtauw voor mijn vervoer. Daarna raakte we ingesprek over het hotel en mijn verblijf. Na ca 5 min stond hij weer op en ik kreeg allerlei cadeautjes in de vorm van 2 blikjes cola, een leren hoesje om mijn pasjes in te doen en zijn persoonlijke kaart met zijn email adres en telefoonnrs. Oef de emotie sloeg mij op de keel. Ik ben mijn hele verblijf als een vorst behandeld en het sluit ook nog zo af.
Mijn vervoer is er. Mijn rugzak wordt in de auto gezet en ze nemen allemaal afscheid van mij.
Nou met een glimlach op mijn gezicht ben ik vertrokken.
Ik denk dat het zo'n 10 min rijden was toen hij stopte voor mijn resort. Wat zag het er prachtig uit.
Palmbomen, struiken in bloei en orchideeën. Ik hoorde vogels en verscholen in het groen, lag de receptie.
Ze keken mij vreemd aan, een vrouw met een rugzak? Eenmaal binnen duidelijk gemaakt, dat ik geboekt had, veranderde de houding.
Ik moest gaan zitten, kreeg een vochtige doek en een verfrissende thee op ijs aangeboden.
Na alle formaliteiten werd ik met een golf wagentje naar mijn huisje gebracht. Ja een heus huisje met balkon. Mijn voordeur, na een trapje opgelopen te zijn, kijkt uit op een meer. Mijn terras kijkt uit over idyllische brugjes en vooral veel groen.
Ik heb een zeer groot hemelbed met klamboe er omheen. Ook weer koffie, thee en water staat er voor mij klaar.
Als ik de deur uitloop, heb inmiddels wel mijn bikini aan, volg ik het pad en kom ik uit bij een spa, ofwel wellness centrum. Langsheen gelopen, genietend van vogels en bloemen, kom ik bij het zwembad uit. Weer azuurblauwe tegels en allemaal ligbedden met parasols er omheen. Leg mijn spullen op het ligbed en ga lekker in het water liggen. Weer ben ik als god in Frankrijk. Het vorige hotel was mooi, dit overtreft het. Hoe is het mogelijk.
Van beide hotels wist ik niet dat ze zo luxe waren, daar de foto's altijd gedateerd zijn en niet berusten op waarheid. Dit had ik inmiddels geleerd van Thailand. Dus vandaar mijn verbazing.
S'middags lekker Thais gelunched. Daarna een cooking Class geboekt voor morgen. Ja ik kan het niet laten. Ben gek op het eten en wil erg graag ook de kennis van het koken leren.
Morgenochtend na mijn ontbijt ga ik naar het strand om kajak lessen te boeken. Nu ga ik wandelen en kijken waar de Tesco en de 7/11 is. Beweging is goed.
O ja er ligt ook een zaklamp hier op mijn kamer. Waarschijnlijk zal ik die wel nodig hebben, dus ik neem hem mee in mijn rugzakje.
vrijdag 20 januari 2017
Het strand is trouwens smal, zeker als het vloed is. Aangezien ik graag een strandwandeling maak, kom ik toch van een koude kermis terug. Na 2 km houdt het gewoon op.
Mijn wandelingen doe ik nu elke morgen via de openbare weg. Jammer maar het is mijn enige manier om te bewegen.
De mensen hier zijn ook niet gewend, dat er een blanke langs de weg loopt voor de lol. Herhaaldelijk stopt er een taxi in welke vorm dan ook, met de bedoeling mij ergens heen te brengen.
Het is wel heet om zo in de volle zon te lopen, zonder een lekker zeebriesje. Elke keer loop ik weer een stuk verder en elke keer zie ik weer wat anders.
Vanmorgen zag ik ineens een "groothandel" in groenten, fruit en kruiden. Mijn hart maakte een sprongetje. Oh dit was een kolfje naar mijn hand. Lekker kijken of ik zelf niet een salade in elkaar kan flansen. Ik heb verschillende groentes gekocht. Ik twijfelde even bij een komkommer. Reden omdat ik niet zeker wist of het wel een kommer was. Fruit, kruiden en olie heb ik ook gekocht. Ik heb fruit gekocht waarvan mij de smaak onbekend is. Wel spannend.
Een tas vol voor amper 1 Euro. Wat zal ik smullen vanavond.
O ja als ik 's morgens, ' s middags of s' avonds langs de receptie loop, dan staan de drie medewerkers op en maken ze een wai voor mij. Kan je je voorstellen hoe dat voelt? Alsof ik de koningin ben..
Morgen ga ik naar een ander hotel. Midden in de rimboe, ver afgelegen van het strand. Daar is ook een zeekajakschool in de buurt. Ik heb ontzettende zin na al dat luie gedoe, iets te ondernemen.
Wordt dus vervolgd.
Mijn wandelingen doe ik nu elke morgen via de openbare weg. Jammer maar het is mijn enige manier om te bewegen.
De mensen hier zijn ook niet gewend, dat er een blanke langs de weg loopt voor de lol. Herhaaldelijk stopt er een taxi in welke vorm dan ook, met de bedoeling mij ergens heen te brengen.
Het is wel heet om zo in de volle zon te lopen, zonder een lekker zeebriesje. Elke keer loop ik weer een stuk verder en elke keer zie ik weer wat anders.
Vanmorgen zag ik ineens een "groothandel" in groenten, fruit en kruiden. Mijn hart maakte een sprongetje. Oh dit was een kolfje naar mijn hand. Lekker kijken of ik zelf niet een salade in elkaar kan flansen. Ik heb verschillende groentes gekocht. Ik twijfelde even bij een komkommer. Reden omdat ik niet zeker wist of het wel een kommer was. Fruit, kruiden en olie heb ik ook gekocht. Ik heb fruit gekocht waarvan mij de smaak onbekend is. Wel spannend.
Een tas vol voor amper 1 Euro. Wat zal ik smullen vanavond.
O ja als ik 's morgens, ' s middags of s' avonds langs de receptie loop, dan staan de drie medewerkers op en maken ze een wai voor mij. Kan je je voorstellen hoe dat voelt? Alsof ik de koningin ben..
Morgen ga ik naar een ander hotel. Midden in de rimboe, ver afgelegen van het strand. Daar is ook een zeekajakschool in de buurt. Ik heb ontzettende zin na al dat luie gedoe, iets te ondernemen.
Wordt dus vervolgd.
Op het vliegveld was de controle snel en mijn teveel aan flesjes werd niet opgemerkt. Misschien vonden ze het voor een binnenlandse vlucht niet van belang.
De incheckbalie was nog gesloten, dus nog zeker een half uur wachten. Balen, wilde graag ergens koffie en een ontbijt scoren. Helaas alles wat er aan winkels zat, was dicht.
Na een half uur, kon ik eindelijk na ingecheckt te zijn een koffie kopen. Ontbijt liet ik voor wat het was.
In het vliegtuig zat ik naast een Thaise damen die op haar telefoon naar danspassen aan het kijken was. Bij een gesprek kwam ik erachter dat zij diegene op het filmpje was. We raakten aan de praat over haar danspassie welke ze samen met haar man deelde.
Op deze manier vloog letterlijk de tijd om.
Op het vliegveld van Bangkok ben ik gelijk naar de taxi balie gegaan om mijn reis naar koh chang te boeken. Gelukkig was er plek en over een uurtje zou ik vertrekken. Kon ik mooi in de tussentijd ontbijten. Dit keer heb ik Thais gegeten. Wel grappig om je avondeten 's morgens te eten.
De reis in de minivan zou 5 uur in beslag nemen. We hadden zelfs 2 stops onderweg.
Bij de "haven" aangekomen, zag ik een gehavende oude verroestte open boot liggen, die als "Ferry" door moest gaan. Ik had me voorgenomen mij geen zorgen te maken. Het was mooi weer en ik had al snel gezien waar de zwemvesten lagen...
Ben op een stoeltje vooraan gaan zitten om te genieten van wind en uitzicht.
De boot zat vol met jonge gezinnen, geliefden en vriendengroepen.
Ineens drong het tot mij door, dat ik alleen was, dat ik in mijn eentje op een bounty-eiland zou gaan zitten in het mooiste hotel van de wereld.
Ik kon er niets aan doen, de tranen liepen over mijn wangen en ik wilde rechtsomkeer naar huis. Het gevoel van alleen zijn greep me naar mijn keel.
Ik begreep het niet, al die weken was ik al alleen en ik heb gedurende die tijd geen moment last gehad van het alleen zijn.
Ik vond mezelf een wattenbol en besloot mezelf niet in te dompelen in zieligheid. Doorzetten en genieten van het feit dat ik het mag meemaken de luxe die op mijn pad komt.
Nu ik dit aan het schrijven ben (zit ik alweer 4 dagen in het mooiste hotel) en af en toe komt de eenzaamheid even om de hoek kijken. Ik moet het aanvaarden, dat het zo is.
Zoals ik al schreef, zit ik idd in het mooiste hotel. Ik heb in mijn leven nog nooit zo luxe gezeten. Dit soort hotels zie je alleen maar op tv, weggelegd voor ontzettend rijke mensen.
Ik heb een enorme 2 pers kamer, met een fancy grote inloop douche. Een bed waar wel 3 mensen in kunnen. Dan de luxe van 2 enorme badlakens en kamerjas voor het zwembad op het dak.
Ik slaap op de 3e verdieping en na de 4e is het dakterras met zwembad. Ik vertel dit, omdat het plafond wat ik zie, de vloer is van het zwembad. Daar aangekomen kijk ik zo naar de zee. Het hotel ligt bijna aan het strand. Er zit een weg tussen. Er staan ligbedden op de azuurblauwe tegels van het zwembad. Als ik in het zwembad naar de zeekant/rand ga, is het uitzicht geweldig.
Nu ik dit aan het schrijven ben, lig ik nagenoeg alleen op mijn ligbed, onder de parasol, kijkend naar zee. De gasten van het hotel zullen ongetwijfeld op het strand liggen. Heerlijk rustig alsof het allemaal van mij alleen van mij is.
De incheckbalie was nog gesloten, dus nog zeker een half uur wachten. Balen, wilde graag ergens koffie en een ontbijt scoren. Helaas alles wat er aan winkels zat, was dicht.
Na een half uur, kon ik eindelijk na ingecheckt te zijn een koffie kopen. Ontbijt liet ik voor wat het was.
In het vliegtuig zat ik naast een Thaise damen die op haar telefoon naar danspassen aan het kijken was. Bij een gesprek kwam ik erachter dat zij diegene op het filmpje was. We raakten aan de praat over haar danspassie welke ze samen met haar man deelde.
Op deze manier vloog letterlijk de tijd om.
Op het vliegveld van Bangkok ben ik gelijk naar de taxi balie gegaan om mijn reis naar koh chang te boeken. Gelukkig was er plek en over een uurtje zou ik vertrekken. Kon ik mooi in de tussentijd ontbijten. Dit keer heb ik Thais gegeten. Wel grappig om je avondeten 's morgens te eten.
De reis in de minivan zou 5 uur in beslag nemen. We hadden zelfs 2 stops onderweg.
Bij de "haven" aangekomen, zag ik een gehavende oude verroestte open boot liggen, die als "Ferry" door moest gaan. Ik had me voorgenomen mij geen zorgen te maken. Het was mooi weer en ik had al snel gezien waar de zwemvesten lagen...
Ben op een stoeltje vooraan gaan zitten om te genieten van wind en uitzicht.
De boot zat vol met jonge gezinnen, geliefden en vriendengroepen.
Ineens drong het tot mij door, dat ik alleen was, dat ik in mijn eentje op een bounty-eiland zou gaan zitten in het mooiste hotel van de wereld.
Ik kon er niets aan doen, de tranen liepen over mijn wangen en ik wilde rechtsomkeer naar huis. Het gevoel van alleen zijn greep me naar mijn keel.
Ik begreep het niet, al die weken was ik al alleen en ik heb gedurende die tijd geen moment last gehad van het alleen zijn.
Ik vond mezelf een wattenbol en besloot mezelf niet in te dompelen in zieligheid. Doorzetten en genieten van het feit dat ik het mag meemaken de luxe die op mijn pad komt.
Nu ik dit aan het schrijven ben (zit ik alweer 4 dagen in het mooiste hotel) en af en toe komt de eenzaamheid even om de hoek kijken. Ik moet het aanvaarden, dat het zo is.
Zoals ik al schreef, zit ik idd in het mooiste hotel. Ik heb in mijn leven nog nooit zo luxe gezeten. Dit soort hotels zie je alleen maar op tv, weggelegd voor ontzettend rijke mensen.
Ik heb een enorme 2 pers kamer, met een fancy grote inloop douche. Een bed waar wel 3 mensen in kunnen. Dan de luxe van 2 enorme badlakens en kamerjas voor het zwembad op het dak.
Ik slaap op de 3e verdieping en na de 4e is het dakterras met zwembad. Ik vertel dit, omdat het plafond wat ik zie, de vloer is van het zwembad. Daar aangekomen kijk ik zo naar de zee. Het hotel ligt bijna aan het strand. Er zit een weg tussen. Er staan ligbedden op de azuurblauwe tegels van het zwembad. Als ik in het zwembad naar de zeekant/rand ga, is het uitzicht geweldig.
Nu ik dit aan het schrijven ben, lig ik nagenoeg alleen op mijn ligbed, onder de parasol, kijkend naar zee. De gasten van het hotel zullen ongetwijfeld op het strand liggen. Heerlijk rustig alsof het allemaal van mij alleen van mij is.
donderdag 19 januari 2017
Maar acht, ik ben toerist en ze weten wat ik bedoel.
Ik verblijf de hele middag in een klein restaurantje eet en drink daar en maak mijn blog af.
Als afronding loop ik nog een stuk, maar daar blijft het bij. Neem een grote beker thee mee naar mijn kamer en besluit mijn rugzak weer in te pakken.
Het valt me elke keer weer op. Dat het lijkt of alles er niet in past. Niets gekocht en toch problemen.
De volgende Ochtend vroeg opstaan. Mijn bus vertrekt om 8 u. Gauw een ontbijt en weg ben ik.
Ik heb de plek naast de chauffeur super plek vooral omdat we weer 2 u lang haarspeldbochten gaan draaien. De chauffeur wacht tot iedereen er is van de lijst. Dus zij rijden nooit op tijd. Aan een kant is dat wel netjes. Aan de andere kant soms onhandig als je weer verder moet reizen. Uiteindelijk is iedereen er en we vertrekken. Deze chauffeur rijdt als een slak, zelfs brommertjes halen hem in. Maar goed ik moet niet zeuren, als hij anders had gereden was het ook niet goed geweest.
We komen weer op het station in chiang mai aan en gelijk spreekt een mannetje mij aan of ik een taxi wil naar het vliegveld nou ja graag in de buurt van. Ik laat hem vismijn tel. zien waar hij moet zijn
Lang leven mijn mapapp hij weet totaal niet waar het is, dus zet ik mijn gps aan, zodat we samen kunnen zien hoe hij moet rijden. Hilarisch 😊 Maar we komen er wel.
Het is een net hotel als het goed is ca 10 min rijden naar het vliegveld
Speciaal uitgezocht daar ik om 6.15u vlieg naar Bangkok. Bij de receptie bestel ik gelijk een taxi voor de volgende dag. Geen probleem tijd 5 u genoteerd.
Ik ga me even douchen, gelukkig warm water en vertrek naar buiten voor vervoer naar het centrum. Een tuk tuk stopt en we komen een prijs overeen. De Taipei muur is een mooi punt.
Halverwege waar ik moet zijn stopt de man en zegt dat we er zijn. De grapjas, aangezien ik de route en de stad al kende, wist ik dat we er nog niet waren. Lachend vertelde ik hem dat hij door moest rijden omdat dit nog niet mijn stop was. Even later waren we er en vroeg hem te stoppen. Gaf hem geld en wild weglopen. Wilde hij ineens meer geld. Nou bekijk het maar zei ik en liep gelijk weg. Dit had ik tijdens mijn hele reis nog niet meegemaakt. Zal wel aan de stad liggen? Pissig liep ik naar de muur en bedacht me wat ik wilde gaan doen. Ik besloot naar de oostkant van de muur te lopen, dat is zo'n 30 min.
Ik liep in een niet toeristisch gedeelte met ontzettend leuke zaakjes. Kleding, tassen. Kleding van linnen met katoen, tassen van stof en geborduurd zoals in de streek bekend was. Nou je raad het al. Ik heb een mooie wijde broek gekocht, kanten bloesjes en een jasje. Tja er is nu een probleem: hoe krijg ik dit in mijn rugzak? Ach ik trek gewoon alles aan.
Heb een middag rond gezworven, gegeten en toen weer een tuk tuk aangehouden. Op precies dezelfde wijze weer terug naar mijn hotel, via de gps. Alleen deze man was eigenwijs luisterde niet en geïrriteerd. Met het gevolg dat ik op de verkeerde plek uitstapte. Ook hij wilde weer meer gld. Ik ben een stukje terug gelopen naar mijn hotel.
Slapen lukte helaas niet, daar alle kamers rond de open receptie lagen. De receptie stond in een grote lege marmere hal. Ik hoorde ze praten, de tv en muziek. Dit de hele nacht door. Om 4 u opgestaan. Ik had er helemaal genoeg van. Dan maar naar het vliegveld en daar mijn tijd uitzitten.
De taxi was de receptionist. Natuurlijk betaalde ik teveel. Maar dat kon me nu niet schelen. Met 8 min waren we er. Lekker snel en mooi op tijd. Gelukkig geen stress.
Ik verblijf de hele middag in een klein restaurantje eet en drink daar en maak mijn blog af.
Als afronding loop ik nog een stuk, maar daar blijft het bij. Neem een grote beker thee mee naar mijn kamer en besluit mijn rugzak weer in te pakken.
Het valt me elke keer weer op. Dat het lijkt of alles er niet in past. Niets gekocht en toch problemen.
De volgende Ochtend vroeg opstaan. Mijn bus vertrekt om 8 u. Gauw een ontbijt en weg ben ik.
Ik heb de plek naast de chauffeur super plek vooral omdat we weer 2 u lang haarspeldbochten gaan draaien. De chauffeur wacht tot iedereen er is van de lijst. Dus zij rijden nooit op tijd. Aan een kant is dat wel netjes. Aan de andere kant soms onhandig als je weer verder moet reizen. Uiteindelijk is iedereen er en we vertrekken. Deze chauffeur rijdt als een slak, zelfs brommertjes halen hem in. Maar goed ik moet niet zeuren, als hij anders had gereden was het ook niet goed geweest.
We komen weer op het station in chiang mai aan en gelijk spreekt een mannetje mij aan of ik een taxi wil naar het vliegveld nou ja graag in de buurt van. Ik laat hem vismijn tel. zien waar hij moet zijn
Lang leven mijn mapapp hij weet totaal niet waar het is, dus zet ik mijn gps aan, zodat we samen kunnen zien hoe hij moet rijden. Hilarisch 😊 Maar we komen er wel.
Het is een net hotel als het goed is ca 10 min rijden naar het vliegveld
Speciaal uitgezocht daar ik om 6.15u vlieg naar Bangkok. Bij de receptie bestel ik gelijk een taxi voor de volgende dag. Geen probleem tijd 5 u genoteerd.
Ik ga me even douchen, gelukkig warm water en vertrek naar buiten voor vervoer naar het centrum. Een tuk tuk stopt en we komen een prijs overeen. De Taipei muur is een mooi punt.
Halverwege waar ik moet zijn stopt de man en zegt dat we er zijn. De grapjas, aangezien ik de route en de stad al kende, wist ik dat we er nog niet waren. Lachend vertelde ik hem dat hij door moest rijden omdat dit nog niet mijn stop was. Even later waren we er en vroeg hem te stoppen. Gaf hem geld en wild weglopen. Wilde hij ineens meer geld. Nou bekijk het maar zei ik en liep gelijk weg. Dit had ik tijdens mijn hele reis nog niet meegemaakt. Zal wel aan de stad liggen? Pissig liep ik naar de muur en bedacht me wat ik wilde gaan doen. Ik besloot naar de oostkant van de muur te lopen, dat is zo'n 30 min.
Ik liep in een niet toeristisch gedeelte met ontzettend leuke zaakjes. Kleding, tassen. Kleding van linnen met katoen, tassen van stof en geborduurd zoals in de streek bekend was. Nou je raad het al. Ik heb een mooie wijde broek gekocht, kanten bloesjes en een jasje. Tja er is nu een probleem: hoe krijg ik dit in mijn rugzak? Ach ik trek gewoon alles aan.
Heb een middag rond gezworven, gegeten en toen weer een tuk tuk aangehouden. Op precies dezelfde wijze weer terug naar mijn hotel, via de gps. Alleen deze man was eigenwijs luisterde niet en geïrriteerd. Met het gevolg dat ik op de verkeerde plek uitstapte. Ook hij wilde weer meer gld. Ik ben een stukje terug gelopen naar mijn hotel.
Slapen lukte helaas niet, daar alle kamers rond de open receptie lagen. De receptie stond in een grote lege marmere hal. Ik hoorde ze praten, de tv en muziek. Dit de hele nacht door. Om 4 u opgestaan. Ik had er helemaal genoeg van. Dan maar naar het vliegveld en daar mijn tijd uitzitten.
De taxi was de receptionist. Natuurlijk betaalde ik teveel. Maar dat kon me nu niet schelen. Met 8 min waren we er. Lekker snel en mooi op tijd. Gelukkig geen stress.
dinsdag 17 januari 2017
S'ochtends is het bere koud in Pai. Zo'n 14 Gr . Ik vroeg me al af waarom er op de markt dikke gebreide mutsen en jassen verkocht worden. Dat be
Grijp je pas als je s morgens buiten gaat ontbijten. Dit duurt maar een uurtje hoor, daarna is het algauw te warm voor trui en muts. Ik heb een prachtige foto gemaakt van een gerimpeld dametje met beren muts. helaas kan ik hem niet tonen.
Mijn laatste dag in Pai loop ik eigelijk te bedenken wat ik wil doen. Misschien een stuk wandelen? Lijkt mij een strak plan. Het loopt echter iets anders. Onderweg zie ik de mogelijkheid voor voetscrub en pedicure. Tja een verleidelijk aanbod. Dag wandeling hallo relaxen 😉
Wat is het toch heerlijk om mezelf zo te verwennen,
Massage, voetmassage en voetreflex massage, gebeurt vaak buiten. De massages gebeuren met kleding aan. Nee niet de massages met olie en de zo vaak gehoorde " happy ending"
Natuurlijk is de hygiene ver te zoeken. De bank waar ik op moet gaan liggen is niet bepaald schoon. De vijlen zijn al 100x gebruikt, maar ach een kniesoor die daarop let. Misschien is dit in een groter stadje niet het geval, geen idee. Ik word lekker vertroeteld en mijn nagels hebben nu een prachtig donkerrode kleur. Mijn voeten zijn super zacht en hielen zien er weer prachtig uit.
Mijn plan om te wandelen laat ik voor wat het is. Ik besluit om ergens te gaan zitten en mijn blog te gaan bijwerken. Dit t.g.v. Geen WiFi in mijn vorige verblijfplaats.
Het leuke van Thailand is, dat het barst van de eethuisjes, smoothybars, koffiecafeetjes. Altijd bij de ingang je slippers uit. Dit geldt voor elke winkel met of zonder deur waar je naar binnen stapt.
Vergeet je het, dan word je erop gewezen. Ik voel me echt thuis in dit land.
Het eten, de vriendelijke mensen, hun tradities geweldig. De "wai" die je maakt bij binnenkomst en weggaan. Even uitleggen wat dit inhoud. Doe 2 handen met gestrekte vingers tegen elkaar, tegen je kin aan en maak een lichte buiging. Bij binnenkomst begroet je met sa was di ka en je bedankt bij het weggaan met krop kun ka. Nou schrijf ik fonetisch omdat ik dit zo zeg. De taal is ontzettend moeilijk met 5 toonhoogtes. Naar alle waarschijnlijkheid zal ik wel iets anders zeggen, dan ik bedoel.
Grijp je pas als je s morgens buiten gaat ontbijten. Dit duurt maar een uurtje hoor, daarna is het algauw te warm voor trui en muts. Ik heb een prachtige foto gemaakt van een gerimpeld dametje met beren muts. helaas kan ik hem niet tonen.
Mijn laatste dag in Pai loop ik eigelijk te bedenken wat ik wil doen. Misschien een stuk wandelen? Lijkt mij een strak plan. Het loopt echter iets anders. Onderweg zie ik de mogelijkheid voor voetscrub en pedicure. Tja een verleidelijk aanbod. Dag wandeling hallo relaxen 😉
Wat is het toch heerlijk om mezelf zo te verwennen,
Massage, voetmassage en voetreflex massage, gebeurt vaak buiten. De massages gebeuren met kleding aan. Nee niet de massages met olie en de zo vaak gehoorde " happy ending"
Natuurlijk is de hygiene ver te zoeken. De bank waar ik op moet gaan liggen is niet bepaald schoon. De vijlen zijn al 100x gebruikt, maar ach een kniesoor die daarop let. Misschien is dit in een groter stadje niet het geval, geen idee. Ik word lekker vertroeteld en mijn nagels hebben nu een prachtig donkerrode kleur. Mijn voeten zijn super zacht en hielen zien er weer prachtig uit.
Mijn plan om te wandelen laat ik voor wat het is. Ik besluit om ergens te gaan zitten en mijn blog te gaan bijwerken. Dit t.g.v. Geen WiFi in mijn vorige verblijfplaats.
Het leuke van Thailand is, dat het barst van de eethuisjes, smoothybars, koffiecafeetjes. Altijd bij de ingang je slippers uit. Dit geldt voor elke winkel met of zonder deur waar je naar binnen stapt.
Vergeet je het, dan word je erop gewezen. Ik voel me echt thuis in dit land.
Het eten, de vriendelijke mensen, hun tradities geweldig. De "wai" die je maakt bij binnenkomst en weggaan. Even uitleggen wat dit inhoud. Doe 2 handen met gestrekte vingers tegen elkaar, tegen je kin aan en maak een lichte buiging. Bij binnenkomst begroet je met sa was di ka en je bedankt bij het weggaan met krop kun ka. Nou schrijf ik fonetisch omdat ik dit zo zeg. De taal is ontzettend moeilijk met 5 toonhoogtes. Naar alle waarschijnlijkheid zal ik wel iets anders zeggen, dan ik bedoel.
zondag 15 januari 2017
In de grot worden we bijgestaan door de vrouw met de lamp. Ze wijst naar allerlei stalagmieten of tieten ben even de weg kwijt wat welk is. Het is wel grappig, met enige fantasie moeten we olifanten, adelaars en apen zien in de uitlopers. Hoe lang hebben ze daar over gedaan om dat te ontdekken?
We vervolgen onze weg naar beneden. In het donker onderscheid ik een water met lange vlotten.
Het is dus de bedoeling daarop plaats te nemen. Bij het vlot aangekomen, zie ik, dat het een bamboe vlot is met 4 mini krukjes. Onze gids loopt behendig met haar lamp naar voren. Ik volg haar maar op dezelfde manier. Wiebelig loop ik naar voren en neem plaats op het 2e krukje achter de gids.
Rap vertrekt het vlot, door een man die m.b.v. een lange stok ons voortduwt. Het is een geweldige ervaring. Voor mij mag deze tocht uren duren.
Na krap 10 min gevaren te hebben, gaan we weer van de boot af. We klimmen omhoog, we lopen weer naar beneden, zo gaat het een poosje door. Heel af en toe pakt ze mijn hand en "helpt" ze mij omhoog. Uiteindelijk weer naar beneden naar de vlotten in het water, dezelfde rit weer terug. Zo komen we ook weer uit bij het begin.
Ach op deze manier kan je ook een grot bekijken. We krijgen een lunch en gaan rap weer verder.
Om het verhaal maar kort te houden, was de hele tour niet interessant. Leuk tijdverdrijf maar daar blijft het bij.
Na de zonsondergang (ook niet spectaculair ) waren we om 19.00u weer thuis. Geen verdere afspraken gemaakt.
In mijn hostel kon ik me verheugen op mijn eigen luxe kamer. Eindelijk kan ik weer in mijn blote kont rond lopen 😉
We vervolgen onze weg naar beneden. In het donker onderscheid ik een water met lange vlotten.
Het is dus de bedoeling daarop plaats te nemen. Bij het vlot aangekomen, zie ik, dat het een bamboe vlot is met 4 mini krukjes. Onze gids loopt behendig met haar lamp naar voren. Ik volg haar maar op dezelfde manier. Wiebelig loop ik naar voren en neem plaats op het 2e krukje achter de gids.
Rap vertrekt het vlot, door een man die m.b.v. een lange stok ons voortduwt. Het is een geweldige ervaring. Voor mij mag deze tocht uren duren.
Na krap 10 min gevaren te hebben, gaan we weer van de boot af. We klimmen omhoog, we lopen weer naar beneden, zo gaat het een poosje door. Heel af en toe pakt ze mijn hand en "helpt" ze mij omhoog. Uiteindelijk weer naar beneden naar de vlotten in het water, dezelfde rit weer terug. Zo komen we ook weer uit bij het begin.
Ach op deze manier kan je ook een grot bekijken. We krijgen een lunch en gaan rap weer verder.
Om het verhaal maar kort te houden, was de hele tour niet interessant. Leuk tijdverdrijf maar daar blijft het bij.
Na de zonsondergang (ook niet spectaculair ) waren we om 19.00u weer thuis. Geen verdere afspraken gemaakt.
In mijn hostel kon ik me verheugen op mijn eigen luxe kamer. Eindelijk kan ik weer in mijn blote kont rond lopen 😉
Voor nog een nacht had ik het voornemen zo te slapen, maar morgen zou ik een slaapkamer voor mezelf vragen.
De volgende ochtend al mijn spullen gewassen en opgehangen, daarna gekeken wat de mogelijkheden waren voor uitstapjes.
Omdat we zo hoog in de bergen zitten, is het s morgens bere koud. Onderweg had ik al een zelf gebreid vest gekocht, dus deze aan met mijn omslagdoek.
Ik ga een tour doen naar een grot, hotsprings, waterval en zonsondergang. Vooral deze laatste mag ik absoluut niet missen.
Opgehaald word ik door een scooter met uitbouw. Naast de scooter zit een hetwerk met 2 bankjes en een kartonnen bodem. Ik word gelijk gewaarschuwd voor de bodem dat ik daar niet op moet gaan staan. Okay, nogal onbenullig via de rand ga ik op een bankje zitten. Het is een hilarische rit. Schuddend en mezelf goed vasthoudend komen we bij de rest van de toergroep. Totaal 8 mensen. We worden in een longtauw gepropt en gaan opweg. Een nadeel van dit soort vervoer is, dat het open is. Het is dus koud en de uitlaatgassen komen je weelderig tegemoet. Wat ik even vergeten was, is dat we natuurlijk in de bergen ons uitstapje maken. Gelukkig heb ik/wij nergens last van. We kletsen en lachen wat af. Delen info en hebben het naar ons zin.
De eerste stop is bij de grotten. Een vrouwelijke gids maakt een vrij grote gaslamp aan en gaat ons voor op het pad. Onderweg wordt er gewezen op een enorm web met dito spin. Nou weten jullie al, dat ik beesten bang was, nou vooral voor dit beest. Gelukkig hing hij ver weg en zou ik er ook geen last van hebben.
Nog geen seconde later kwam er een meter voor mij zo'n zelfde spin via zijn staaldraad uit de boom, naar beneden zeilen. Een man voor mij pakte die draad en liet de spin via de grond verder lopen. Nou je zult begrijpen, dat ik als versteend daar het schouwspel stond waar te nemen.
Ineens was ik allert op elke tak die boven mij hing. Gelukkig was de grot dichtbij en kon ik me concentreren op waar ik moest lopen en mijn gids. Deze kleine Thaise vrouw pakte mij herhaaldelijk bij de hand en hielp mij met het beklimmen van de glibberige stenen.
De volgende ochtend al mijn spullen gewassen en opgehangen, daarna gekeken wat de mogelijkheden waren voor uitstapjes.
Omdat we zo hoog in de bergen zitten, is het s morgens bere koud. Onderweg had ik al een zelf gebreid vest gekocht, dus deze aan met mijn omslagdoek.
Ik ga een tour doen naar een grot, hotsprings, waterval en zonsondergang. Vooral deze laatste mag ik absoluut niet missen.
Opgehaald word ik door een scooter met uitbouw. Naast de scooter zit een hetwerk met 2 bankjes en een kartonnen bodem. Ik word gelijk gewaarschuwd voor de bodem dat ik daar niet op moet gaan staan. Okay, nogal onbenullig via de rand ga ik op een bankje zitten. Het is een hilarische rit. Schuddend en mezelf goed vasthoudend komen we bij de rest van de toergroep. Totaal 8 mensen. We worden in een longtauw gepropt en gaan opweg. Een nadeel van dit soort vervoer is, dat het open is. Het is dus koud en de uitlaatgassen komen je weelderig tegemoet. Wat ik even vergeten was, is dat we natuurlijk in de bergen ons uitstapje maken. Gelukkig heb ik/wij nergens last van. We kletsen en lachen wat af. Delen info en hebben het naar ons zin.
De eerste stop is bij de grotten. Een vrouwelijke gids maakt een vrij grote gaslamp aan en gaat ons voor op het pad. Onderweg wordt er gewezen op een enorm web met dito spin. Nou weten jullie al, dat ik beesten bang was, nou vooral voor dit beest. Gelukkig hing hij ver weg en zou ik er ook geen last van hebben.
Nog geen seconde later kwam er een meter voor mij zo'n zelfde spin via zijn staaldraad uit de boom, naar beneden zeilen. Een man voor mij pakte die draad en liet de spin via de grond verder lopen. Nou je zult begrijpen, dat ik als versteend daar het schouwspel stond waar te nemen.
Ineens was ik allert op elke tak die boven mij hing. Gelukkig was de grot dichtbij en kon ik me concentreren op waar ik moest lopen en mijn gids. Deze kleine Thaise vrouw pakte mij herhaaldelijk bij de hand en hielp mij met het beklimmen van de glibberige stenen.
Na mijn acrobatische daad, hup weer uit de wc wurmen en kijken of ik ergens kon gaan lunchen.
Met in mijn achterhoofd de haarspeldbochten rit, dacht ik, laat ik maar wat lichts gaan eten. Ik herinnerde mij nog de tosti met koffie van de 7/11 en zocht de eerste beste 7/11 op. Niet moeilijk, je struikelde namelijk over deze winkels.
Op het stoepje voor deze winkel heb ik mijn lunch genomen en het smaakte mij heerlijk.
Nu nog 3 uur te gaan. De enige oplossing vond ik in het kleine busstation naar Pai. Daar mijn rugzak neer gezet en lekker met mijn rug tegen het raam gaan zitten,
Het is daar een constante stroom van toeristen hippies die naar Pai willen. Allemaal teleurgesteld dat ze niet gelijk weg konden.
Na enige tijd kwam een Nederlandse dame met drets naast me zitten. Zij kwam net uit het vliegtuig en ging naar een vriendin die in de winter werkte in Pai. Helaas wist ze niet wat voor een werk ze deed. We hebben de tijd gedood met een kaartspel.
Eindelijk was het tijd om naar onze Van te gaan. Vanwege de "kots" verhalen, heb ik voor de zekerheid een cinarazine ingenomen. Ja je weet maar nooit.
Alweer had ik de mazzel op de eerste bank tussen de 2 stoelen voorin te zitten. Nog even gauw een flesje water gekocht en bij het betalen zag ik een beker staan met gesealde tabletten tegen reisziekte....
De rit was zoals ze gezegd hadden. 1 uur redelijk rechtdoor met nietszeggende bochten, daarna 2 uur de ene haarspeldbocht na de andere. Gelukkig heb ik geen last gehad en ook niemand in het busje. Toch was ik weer bij, dat ik er was.
Heb gelijk de ticket voor de terugreis geboekt, want ik nu geen zin meer om zo lang te wachten.
Mijn hostel lag eigenlijk om de hoek. Nu even moeilijk te vinden, daar de straat vol stond met eettentjes. Zoals in elke stad waar ik ben geweest: "walkingstreet" for food. Is eigenlijk een lopend buffet van Thaise lekkernijen.
Bij het hostel aangekomen, verwachtte de man mij al. Mijn naam stond vermeld op een formulier aan de muur. In gebroken Engels werd mij het een en ander uitgelegd. Ik deelde mijn kamer met 2 Thaise meisjes. Keurig schoon beddengoed en zelfs kraakheldere witte handdoeken. Echter 1 minpuntje: douche en instand toilet buiten.
Eigenlijk had ik er nu genoeg van om mijn kamer te delen en zeker om s nachts buiten naar het toilet te gaan.
Met in mijn achterhoofd de haarspeldbochten rit, dacht ik, laat ik maar wat lichts gaan eten. Ik herinnerde mij nog de tosti met koffie van de 7/11 en zocht de eerste beste 7/11 op. Niet moeilijk, je struikelde namelijk over deze winkels.
Op het stoepje voor deze winkel heb ik mijn lunch genomen en het smaakte mij heerlijk.
Nu nog 3 uur te gaan. De enige oplossing vond ik in het kleine busstation naar Pai. Daar mijn rugzak neer gezet en lekker met mijn rug tegen het raam gaan zitten,
Het is daar een constante stroom van toeristen hippies die naar Pai willen. Allemaal teleurgesteld dat ze niet gelijk weg konden.
Na enige tijd kwam een Nederlandse dame met drets naast me zitten. Zij kwam net uit het vliegtuig en ging naar een vriendin die in de winter werkte in Pai. Helaas wist ze niet wat voor een werk ze deed. We hebben de tijd gedood met een kaartspel.
Eindelijk was het tijd om naar onze Van te gaan. Vanwege de "kots" verhalen, heb ik voor de zekerheid een cinarazine ingenomen. Ja je weet maar nooit.
Alweer had ik de mazzel op de eerste bank tussen de 2 stoelen voorin te zitten. Nog even gauw een flesje water gekocht en bij het betalen zag ik een beker staan met gesealde tabletten tegen reisziekte....
De rit was zoals ze gezegd hadden. 1 uur redelijk rechtdoor met nietszeggende bochten, daarna 2 uur de ene haarspeldbocht na de andere. Gelukkig heb ik geen last gehad en ook niemand in het busje. Toch was ik weer bij, dat ik er was.
Heb gelijk de ticket voor de terugreis geboekt, want ik nu geen zin meer om zo lang te wachten.
Mijn hostel lag eigenlijk om de hoek. Nu even moeilijk te vinden, daar de straat vol stond met eettentjes. Zoals in elke stad waar ik ben geweest: "walkingstreet" for food. Is eigenlijk een lopend buffet van Thaise lekkernijen.
Bij het hostel aangekomen, verwachtte de man mij al. Mijn naam stond vermeld op een formulier aan de muur. In gebroken Engels werd mij het een en ander uitgelegd. Ik deelde mijn kamer met 2 Thaise meisjes. Keurig schoon beddengoed en zelfs kraakheldere witte handdoeken. Echter 1 minpuntje: douche en instand toilet buiten.
Eigenlijk had ik er nu genoeg van om mijn kamer te delen en zeker om s nachts buiten naar het toilet te gaan.
zaterdag 14 januari 2017
Je kunt je voorstellen, hoe ik me voelde. Met mijn sokken stapte ik toen in de toiletruimte. Geen wc pot, maar een verhoging van ca 30 cm, een rand met ribbels en een gat in het midden. Nee geen Frans hurk toilet, een Thais hurk toilet op stand. Je moet wel verdomd lenig zijn om op die twee richels te gaan staan en ook nog goed kunnen mikken.
Nou vergeet het maar, hier maakte ik er ook een zooitje van. Ik pieste zo over die richel heen over mijn sokken. Enfin de sokken heb ik in de eerste beste prullenbak gegooid.
Goed nu het stations toilet, ik had dus al geleerd van die slippers, maar ik keek of de wc man niet keek en hup, zo met mijn schoenen, rugzak op mijn rug en klein tasje met water e.d. In mijn hand, de wc in.
Schoon? Vergeet het maar. Ik nam de achterste wc, naar mijn mening de schoonste. Wurmde mij in het hok, bleek het licht het niet/ lees nergens, te doen. Okay, nood breekt wetten, laat gewoon de deur een stukje open. Goed, mijn broek op mijn knieën, pijpen op mijn knieën en zo proberen op de richel te gaan staan. Opzich is dat al een kunst op zich zelf, daar mijn knieen door mijn broek aardig tegen elkaar stonden. Uiteindelijk stond ik op de richel, alleen nu moest ik nog door mijn knieën. Je kunt nagaan, dat dat nu een probleem opleverende. Na enig geworstel lukte het mij om te hurken en te piesen, maar ik was er nog niet. Nu nog mezelf schoonmaken. Geleerd dat ik heb, in mijn tas wetties.
Aangezien ik alles in mijn hand had en niet op de grond durfde te zetten, was dat ook niet bepaald makkelijk. Toen het mij eindelijk gelukt was die dingen te pakken, verloor ik mijn evenwicht en viel met mijn rugzak naar achteren. Nu zat ik klem, tegen de muur. Een advies, ga nooit met een volgepakte rugzak achterover hangen. Mijn rug tegen de muur, mijn benen klem in mijn broek. De enige oplossing was mijn handen op de muur te zetten en mezelf voorover te duwen.
Met enige moeite is mij dit gelukt. Mijn voeten van de richel af, mijn broek langs de richel en ik weer overeind. Het geluk was echter wel, dat het een afrits broek was. Dat heb ik natuurlijk gelijk gedaan. De was komt wel weer dacht ik.
Nou vergeet het maar, hier maakte ik er ook een zooitje van. Ik pieste zo over die richel heen over mijn sokken. Enfin de sokken heb ik in de eerste beste prullenbak gegooid.
Goed nu het stations toilet, ik had dus al geleerd van die slippers, maar ik keek of de wc man niet keek en hup, zo met mijn schoenen, rugzak op mijn rug en klein tasje met water e.d. In mijn hand, de wc in.
Schoon? Vergeet het maar. Ik nam de achterste wc, naar mijn mening de schoonste. Wurmde mij in het hok, bleek het licht het niet/ lees nergens, te doen. Okay, nood breekt wetten, laat gewoon de deur een stukje open. Goed, mijn broek op mijn knieën, pijpen op mijn knieën en zo proberen op de richel te gaan staan. Opzich is dat al een kunst op zich zelf, daar mijn knieen door mijn broek aardig tegen elkaar stonden. Uiteindelijk stond ik op de richel, alleen nu moest ik nog door mijn knieën. Je kunt nagaan, dat dat nu een probleem opleverende. Na enig geworstel lukte het mij om te hurken en te piesen, maar ik was er nog niet. Nu nog mezelf schoonmaken. Geleerd dat ik heb, in mijn tas wetties.
Aangezien ik alles in mijn hand had en niet op de grond durfde te zetten, was dat ook niet bepaald makkelijk. Toen het mij eindelijk gelukt was die dingen te pakken, verloor ik mijn evenwicht en viel met mijn rugzak naar achteren. Nu zat ik klem, tegen de muur. Een advies, ga nooit met een volgepakte rugzak achterover hangen. Mijn rug tegen de muur, mijn benen klem in mijn broek. De enige oplossing was mijn handen op de muur te zetten en mezelf voorover te duwen.
Met enige moeite is mij dit gelukt. Mijn voeten van de richel af, mijn broek langs de richel en ik weer overeind. Het geluk was echter wel, dat het een afrits broek was. Dat heb ik natuurlijk gelijk gedaan. De was komt wel weer dacht ik.
Wat ik al schreef haarspeldbochten, m.a.w. Wagenziekte. Nou ben ik gewend om in de bergen te rijden, maar iedereen vertelde mij verhalen van kotsende mensen en dat ik een plastic zak mme moest nemen.
Goed ik zal wel zien, dacht ik bij mezelf.
De reis naar chian mai ging prima, na natuurlijk weer 100x gevraagd te hebben of het de goede bus was. Ja ja ik heb geleerd 😉
Om 11.00u was ik in Chiang rai, even zoeken naar het vervoer naar Pai. Daar weer aangekomen, kreeg ik te horen, dat alle Vans vol zaten en de 1e mogelijkheid 14.30u was. Nou dat was even slikken, maar ik had geen keus, dus ja. Mocht zowaar mijn stoel uitzoeken. De mevrouw wees naar de bovenste stoel en ik heb maar ja gezegd, daar mij de tekening niet helemaal duidelijk was.
Okay, maar wat nu? 8 kg op mijn rug, een brandende zon en ergens op een busstation in Chiang mai.
Eigenlijk had ik totaal geen zin in gesjouw, dus in het station gezocht naar een locker.
Bij de wc zat een mannetje en achter hem lagen koffers, dus mijn vraag of er ook lockers waren. Hij begreep er geen bal van en ik durfde ook niet mijn rugzak bij hem achter te laten. Ik weet dat de thai 100% eerlijk en te vertrouwen. Zijn, maar niet de buitenlanders. Dus mijn rugzak bleef op mijn rug.
Aangezien ik nodig moest piesen, betaalde ik de man en ging naar ik hoopte een schoon toilet.
Nou moet ik nog iets vertellen over het toiletgebruik van de Thai .
Voor je binnen stapt is het de bedoeling je schoenen of slippers uit te doen en in de plastic slippers te stappen die daar staan. Nou begrijp je natuurlijk, dat ik dit de eerste keer niet begreep. Ik dacht dat al die slippers van mensen waren die op de toilet zaten en ja die eerste keer heb ik mijn schoenen uitgedaan en ben op sokken naar de toilet gelopen.
Goed ik zal wel zien, dacht ik bij mezelf.
De reis naar chian mai ging prima, na natuurlijk weer 100x gevraagd te hebben of het de goede bus was. Ja ja ik heb geleerd 😉
Om 11.00u was ik in Chiang rai, even zoeken naar het vervoer naar Pai. Daar weer aangekomen, kreeg ik te horen, dat alle Vans vol zaten en de 1e mogelijkheid 14.30u was. Nou dat was even slikken, maar ik had geen keus, dus ja. Mocht zowaar mijn stoel uitzoeken. De mevrouw wees naar de bovenste stoel en ik heb maar ja gezegd, daar mij de tekening niet helemaal duidelijk was.
Okay, maar wat nu? 8 kg op mijn rug, een brandende zon en ergens op een busstation in Chiang mai.
Eigenlijk had ik totaal geen zin in gesjouw, dus in het station gezocht naar een locker.
Bij de wc zat een mannetje en achter hem lagen koffers, dus mijn vraag of er ook lockers waren. Hij begreep er geen bal van en ik durfde ook niet mijn rugzak bij hem achter te laten. Ik weet dat de thai 100% eerlijk en te vertrouwen. Zijn, maar niet de buitenlanders. Dus mijn rugzak bleef op mijn rug.
Aangezien ik nodig moest piesen, betaalde ik de man en ging naar ik hoopte een schoon toilet.
Nou moet ik nog iets vertellen over het toiletgebruik van de Thai .
Voor je binnen stapt is het de bedoeling je schoenen of slippers uit te doen en in de plastic slippers te stappen die daar staan. Nou begrijp je natuurlijk, dat ik dit de eerste keer niet begreep. Ik dacht dat al die slippers van mensen waren die op de toilet zaten en ja die eerste keer heb ik mijn schoenen uitgedaan en ben op sokken naar de toilet gelopen.
Geen man te bekennen en de vrouwen weven prachtige doeken en sjaals. Het barst er van de puppies. Bij navraag aan de gids, vertelde hij dat er erg veel slangen zijn. Deze puppies dienen als afleidingsvoedsel voor de slang.
De slang die je daar kan tegen komen is de cobra, deze zit in de rijstvelden en de anaconda, deze zit in de jungle. Hmm moet ik hem nou geloven?
We reizen verder, onze volgende stop is de gouden driehoek. Het 3 landenpunt in het noorden. Hier zie je Laos, Thailand en Birma samenvloeien gescheiden door de Mekongriver.
Myanmar moet ik eigelijk zeggen, is het land van de opium/papaver teelt. Het proces is: opium, heroïne en daarna morfine.
Na deze dag gaan we weer terug naar ons hostel.
Wat mij dus opvalt, is dat er totaal geen contact tussen de jonglui onderling is. Ze zitten achter hun telefoon, pc of zijn aan het lezen. Erg vreemd vind ik dat. De reden van mijn Keuze om in een hostel te slapen was juist om het contact.
De volgende dag wil ik naar Pai. Mijn mening was om vanuit Chiang rai verder te reizen. Nou vergeet het maar . Ik moet terug naar Chiang mai en van daaruit naar Pai. Gatver wat een verspilling van tijd. Via mijn hostel kon en de busreis regelen, maar niet die naar Pai. Dat moest ik weer in Chiang mai doen..
Nou ik zag dat als geen probleem, mijn bus zou 7.45u vertrekken, dus om 11.00u zal er nog wel een minivan naar Pai gaan.
Ik had al gelezen en gehoord, dat de reis naar Pai uit haarspeldbochten bestaat.
De slang die je daar kan tegen komen is de cobra, deze zit in de rijstvelden en de anaconda, deze zit in de jungle. Hmm moet ik hem nou geloven?
We reizen verder, onze volgende stop is de gouden driehoek. Het 3 landenpunt in het noorden. Hier zie je Laos, Thailand en Birma samenvloeien gescheiden door de Mekongriver.
Myanmar moet ik eigelijk zeggen, is het land van de opium/papaver teelt. Het proces is: opium, heroïne en daarna morfine.
Na deze dag gaan we weer terug naar ons hostel.
Wat mij dus opvalt, is dat er totaal geen contact tussen de jonglui onderling is. Ze zitten achter hun telefoon, pc of zijn aan het lezen. Erg vreemd vind ik dat. De reden van mijn Keuze om in een hostel te slapen was juist om het contact.
De volgende dag wil ik naar Pai. Mijn mening was om vanuit Chiang rai verder te reizen. Nou vergeet het maar . Ik moet terug naar Chiang mai en van daaruit naar Pai. Gatver wat een verspilling van tijd. Via mijn hostel kon en de busreis regelen, maar niet die naar Pai. Dat moest ik weer in Chiang mai doen..
Nou ik zag dat als geen probleem, mijn bus zou 7.45u vertrekken, dus om 11.00u zal er nog wel een minivan naar Pai gaan.
Ik had al gelezen en gehoord, dat de reis naar Pai uit haarspeldbochten bestaat.
'Savonds weer mijn rugzak goed ingepakt, daar ik de volgende ochtend om 800u opgehaald zou worden voor een rit naar het busstation naar Chiang rai.
Dat is een rit van ca 4 uur. Nou dat is te overzien. De rit is met een minivan en alweer zit ik lekker voorin.
We worden afgezet bij een super de luxe hostel. Het lijkt wel een hotel. Nou ik kijk mijn ogen uit. Een receptie, een grote gezamenlijke ruimte, een koffie restaurant en alles zoooo schoon.
Oh ja had ik al verteld van de wc's? Geen toiletpapier maar een douche met een vrij harde straal. Ik heb geen idee hoe de Thai schoon en droog worden, maar wat ik ook probeer ,elke keer maak ik er eeen zooitje van. De straal is hard en stevig, nou vul zelf maar in wat het effect daarvan is....
Nu natte doekjes ingebruik die ik in de prullenbak gooi.
De volgende dag ga ik weer met een tour mee. Dit is de beste oplossing, als je niet al die bussen en hun trajecten wil opzoeken. Trouwens de bezienswaardigheden liggen allemaal een eind weg. Ik ben ook een hele dag onderweg.
Planning is 3 tempels te bezoeken: de witte, de blauwe en de zwarte. De witte tempel was voor mij de reden om naar Chiang rai te gaan. Deze is ongelooflijk fascinerend mooi.
Dat was hij ook. Ik kan het niet verwoorden op papier, maar je bent stil al je hem ziet. Zo puur. Volens mij bestaat er geen mooiere tempel.
De volgende is de blauwe tempel, die is ook heel bijzonder. Aansluitend de zwarte tempel. Deze vond ik niet mooi. Wel appart, maar somber met een sinistere uitstraling.
Onze reis gaat verder naar een dorp waar een mini Birmese bevolkingsgroep leeft, waarvan de vrouwen ringen om hun nek dragen. Stalen ringen. Deze worden vanaf het 5e levensjaar om de nek gedaan. Een ring natuurlijk. Elk jaar komt er een bij, met een limiet van 10. Die ringen zijn loodzwaar. Ik heb een oude vrouw gezien, die had wel meer dan 10 ringen om en een nek als een giraffe. Het is een vreemd gezicht en ik vraag me af hoe het mogelijk is.
Dat is een rit van ca 4 uur. Nou dat is te overzien. De rit is met een minivan en alweer zit ik lekker voorin.
We worden afgezet bij een super de luxe hostel. Het lijkt wel een hotel. Nou ik kijk mijn ogen uit. Een receptie, een grote gezamenlijke ruimte, een koffie restaurant en alles zoooo schoon.
Oh ja had ik al verteld van de wc's? Geen toiletpapier maar een douche met een vrij harde straal. Ik heb geen idee hoe de Thai schoon en droog worden, maar wat ik ook probeer ,elke keer maak ik er eeen zooitje van. De straal is hard en stevig, nou vul zelf maar in wat het effect daarvan is....
Nu natte doekjes ingebruik die ik in de prullenbak gooi.
De volgende dag ga ik weer met een tour mee. Dit is de beste oplossing, als je niet al die bussen en hun trajecten wil opzoeken. Trouwens de bezienswaardigheden liggen allemaal een eind weg. Ik ben ook een hele dag onderweg.
Planning is 3 tempels te bezoeken: de witte, de blauwe en de zwarte. De witte tempel was voor mij de reden om naar Chiang rai te gaan. Deze is ongelooflijk fascinerend mooi.
Dat was hij ook. Ik kan het niet verwoorden op papier, maar je bent stil al je hem ziet. Zo puur. Volens mij bestaat er geen mooiere tempel.
De volgende is de blauwe tempel, die is ook heel bijzonder. Aansluitend de zwarte tempel. Deze vond ik niet mooi. Wel appart, maar somber met een sinistere uitstraling.
Onze reis gaat verder naar een dorp waar een mini Birmese bevolkingsgroep leeft, waarvan de vrouwen ringen om hun nek dragen. Stalen ringen. Deze worden vanaf het 5e levensjaar om de nek gedaan. Een ring natuurlijk. Elk jaar komt er een bij, met een limiet van 10. Die ringen zijn loodzwaar. Ik heb een oude vrouw gezien, die had wel meer dan 10 ringen om en een nek als een giraffe. Het is een vreemd gezicht en ik vraag me af hoe het mogelijk is.
De volgende ochtend ontbijt ik in een goed restaurant dichtbij mij in de buurt. Even een tegenvaller: het regent. In de 7/11 winkel een weggooi paraplu gekocht en ik hoop, dat hij even mee gaat.
Ik ga alleen op pad, met de bedoeling een goede Thaise massage te ondergaan.
Uit de lonely Planet en de Argentijnse meiden, moest ik naar de dames die in de gevangenis zaten.
Ja kan je het voorstellen? Zo'n stevige tante die mij wel even onder handen zou nemen enfin ik ben nog al nieuwsgierig dus ga ik op pad om deze danes te zoeken.
Helaas kan ik nog steeds geen kaart lezen en alle aardige en bereidwillige Thaise mensen, sturen mij van het kastje naar de muur.
Na een uur zoeken kom ik daar eindelijk aan.
Oh ja ik zal even iets uitleggen over deze bijna ex gevangenen. Deze meisjes hebben drugs gesmokkeld. Natuurlijk voor het geld om zo de familie te onderhouden. Om weer terug in de maatschappij te kunnen komen, leren ze een vak en dat is Thaise massage.
Dus ik hoefde niet bang te zijn, dat ze halverwege mijn nek om zouden draaien voor geld.
Een Thaise massage is met kleding aan kleding van het huis wel te verstaan. Ik kreeg een bruine linnen broek en idem jas aan. Daarna werd mijn kleding in een mandje gedaan, voeten gewassen en moest ik op een bed gaan liggen.
Het meisje wat mij masseerde was fors maar heel lief. Kreeg een doek over mijn ogen en er werd mij wel te rusten gewenst. Vergeet dat laatste maar, want ze drukt op plekken waarvan je niet wist dat ze zo pijnlijk waren.
Toch vind ik het heerlijk, er wordt gebogen, gekraakt en gemasseerd. Na 2 uur sta je als herboren op. Althans ik wel, nog even een kop thee en dan weer weg.
Ik ga alleen op pad, met de bedoeling een goede Thaise massage te ondergaan.
Uit de lonely Planet en de Argentijnse meiden, moest ik naar de dames die in de gevangenis zaten.
Ja kan je het voorstellen? Zo'n stevige tante die mij wel even onder handen zou nemen enfin ik ben nog al nieuwsgierig dus ga ik op pad om deze danes te zoeken.
Helaas kan ik nog steeds geen kaart lezen en alle aardige en bereidwillige Thaise mensen, sturen mij van het kastje naar de muur.
Na een uur zoeken kom ik daar eindelijk aan.
Oh ja ik zal even iets uitleggen over deze bijna ex gevangenen. Deze meisjes hebben drugs gesmokkeld. Natuurlijk voor het geld om zo de familie te onderhouden. Om weer terug in de maatschappij te kunnen komen, leren ze een vak en dat is Thaise massage.
Dus ik hoefde niet bang te zijn, dat ze halverwege mijn nek om zouden draaien voor geld.
Een Thaise massage is met kleding aan kleding van het huis wel te verstaan. Ik kreeg een bruine linnen broek en idem jas aan. Daarna werd mijn kleding in een mandje gedaan, voeten gewassen en moest ik op een bed gaan liggen.
Het meisje wat mij masseerde was fors maar heel lief. Kreeg een doek over mijn ogen en er werd mij wel te rusten gewenst. Vergeet dat laatste maar, want ze drukt op plekken waarvan je niet wist dat ze zo pijnlijk waren.
Toch vind ik het heerlijk, er wordt gebogen, gekraakt en gemasseerd. Na 2 uur sta je als herboren op. Althans ik wel, nog even een kop thee en dan weer weg.
Het verhaal achter de gids is boeiend. Ze spreekt goed Engels, natuurlijk gelijk de vraag hoe dat mogelijk is.
Ze vertelde, dat ze als 15 jarige uit huis is gezet, daar haar ouders geen geld voor onderhoud voor haar hadden.
In Thailand kan je dan bij de monniken aankloppen. Klinkt raar, zeker als je vrouw bent, maar bij alle tempels die je kunt bezichtigen en dat zijn er ontzettend veel, staan bussen voor donatie. Ik dacht dat ik de monik doneerde, maar dat is het niet. Het geld uit die bussen, kan worden gebruikt voor educatie. Het is heel normaal dat jong volwassenen aankloppen bij de monniken voor onderdak en scholing. Mooi hè?
Dus doneren als je zo'n bus ziet.
De gids legt ons alles uit over het boeddhisme, de Thaise cultuur en ja ook onze vraag over de lady-boys.
Ze verteld, dat haar beide broers gay zijn en dat de ouders dat totaal geen probleem vinden. De broer draagt ook vrouwenkleren. Ook dat is geen probleem. Het is allemaal heel normaal in het boeddhisme.
De ouders denken zelf dat het komt, door hun extreme wens voor een dochter.
S avonds gaan we naar een bar met live muziek en eten we echt Thais in een restaurant. Met de handen en kleefrijst. Alles wordt uitgelegd.
Al gauw zitten we aan het bier en hebben diepzinnige gesprekken over het leven en het pad wat we doorlopen. We hebben een super gezellige avond.
Ze vertelde, dat ze als 15 jarige uit huis is gezet, daar haar ouders geen geld voor onderhoud voor haar hadden.
In Thailand kan je dan bij de monniken aankloppen. Klinkt raar, zeker als je vrouw bent, maar bij alle tempels die je kunt bezichtigen en dat zijn er ontzettend veel, staan bussen voor donatie. Ik dacht dat ik de monik doneerde, maar dat is het niet. Het geld uit die bussen, kan worden gebruikt voor educatie. Het is heel normaal dat jong volwassenen aankloppen bij de monniken voor onderdak en scholing. Mooi hè?
Dus doneren als je zo'n bus ziet.
De gids legt ons alles uit over het boeddhisme, de Thaise cultuur en ja ook onze vraag over de lady-boys.
Ze verteld, dat haar beide broers gay zijn en dat de ouders dat totaal geen probleem vinden. De broer draagt ook vrouwenkleren. Ook dat is geen probleem. Het is allemaal heel normaal in het boeddhisme.
De ouders denken zelf dat het komt, door hun extreme wens voor een dochter.
S avonds gaan we naar een bar met live muziek en eten we echt Thais in een restaurant. Met de handen en kleefrijst. Alles wordt uitgelegd.
Al gauw zitten we aan het bier en hebben diepzinnige gesprekken over het leven en het pad wat we doorlopen. We hebben een super gezellige avond.
vrijdag 13 januari 2017
Goed geslapen, vroeg wakker. Geen probleem, kan ik tenminste als eerste in de wc staan en douchen.
Aangekleed en inmiddels rond half acht, opzoek gegaan naar een ontbijt ergens in de buurt.
Alle restaurantjes waren nog dicht, Gatver. Aan het eind van de straat, zo'n 10 min lopen, stapte ik in de drukte. Veel verkeer, later kwam ik er achter, dat dit de ringweg om Chiang mai was. Rechtsaf zag ik een grote markt met veel locals die aan het eten waren. Nou maar even kijken of er iets te scoren was. Enorm veel Thaise mogelijkheden, maar daar had ik even geen zin in. Wilde erg graag zitten en iets Europees eten.
De hele markt rondgelopen, niets waar ik lekker kon gaan zitten. Wel fascinerend al dat Thaise eten, etende Thai en het Thaise gekwebbel. De taal bestaat uit 5 toonhoogten, dus zou ik al proberen Thais te spreken met de juiste woorden, kan het iets heel anders betekenen. Toch probeer ik het natuurlijk. Ik houd me bij de basis: goedemorgen, dank u wel. Helaas blijven er niet meer woorden in mijn hoofd hangen. Leeftijd?
Ik besluit de 7/11 in te gaan, een mini market overal in het land met veel dingen. Letwel, de basis dingen. Ik koop daar koffie en laat een tosti in de gril doen. Nou dat lijkt mij toch een goed ontbijt
De koffie komt met merlk en suiker uit de automaat. Even wennen, maar het is koffie, dus ik moet niet zeuren. De tosti is lekker. Ga op de stoeprand zitten en al etend geniet ik van de drukte om me heen. Heerlijk vind ik dat. Noedel slurpende mensen, uitgebreid kauwende vleeseters en altijd lachend naar je.
Mijn ontbijt is op. Lopend ga ik naar mijn tour agency. Vandaag ga ik weer fietsen. De stad Chiang mai met haar tempels en straatjes verkennen.
Ik zit in een groep van 4 Argentijnse vrouwen van 34jr. Ze komen uit sao paulo een mega corrupte stad. Dit hoor ik later van hun.
Zij zitten zelden op een fiets en nu krijgen ze een mountenbike onder hun gat met tig versnellingen.
Onwennig zwabberend zie ik ze fietsen en volgens mij in de versnelling zoals de fiets aangeboden wordt.
Het is een schitterende dag. Leuke meiden, leuke gids.
Aangekleed en inmiddels rond half acht, opzoek gegaan naar een ontbijt ergens in de buurt.
Alle restaurantjes waren nog dicht, Gatver. Aan het eind van de straat, zo'n 10 min lopen, stapte ik in de drukte. Veel verkeer, later kwam ik er achter, dat dit de ringweg om Chiang mai was. Rechtsaf zag ik een grote markt met veel locals die aan het eten waren. Nou maar even kijken of er iets te scoren was. Enorm veel Thaise mogelijkheden, maar daar had ik even geen zin in. Wilde erg graag zitten en iets Europees eten.
De hele markt rondgelopen, niets waar ik lekker kon gaan zitten. Wel fascinerend al dat Thaise eten, etende Thai en het Thaise gekwebbel. De taal bestaat uit 5 toonhoogten, dus zou ik al proberen Thais te spreken met de juiste woorden, kan het iets heel anders betekenen. Toch probeer ik het natuurlijk. Ik houd me bij de basis: goedemorgen, dank u wel. Helaas blijven er niet meer woorden in mijn hoofd hangen. Leeftijd?
Ik besluit de 7/11 in te gaan, een mini market overal in het land met veel dingen. Letwel, de basis dingen. Ik koop daar koffie en laat een tosti in de gril doen. Nou dat lijkt mij toch een goed ontbijt
De koffie komt met merlk en suiker uit de automaat. Even wennen, maar het is koffie, dus ik moet niet zeuren. De tosti is lekker. Ga op de stoeprand zitten en al etend geniet ik van de drukte om me heen. Heerlijk vind ik dat. Noedel slurpende mensen, uitgebreid kauwende vleeseters en altijd lachend naar je.
Mijn ontbijt is op. Lopend ga ik naar mijn tour agency. Vandaag ga ik weer fietsen. De stad Chiang mai met haar tempels en straatjes verkennen.
Ik zit in een groep van 4 Argentijnse vrouwen van 34jr. Ze komen uit sao paulo een mega corrupte stad. Dit hoor ik later van hun.
Zij zitten zelden op een fiets en nu krijgen ze een mountenbike onder hun gat met tig versnellingen.
Onwennig zwabberend zie ik ze fietsen en volgens mij in de versnelling zoals de fiets aangeboden wordt.
Het is een schitterende dag. Leuke meiden, leuke gids.
maandag 9 januari 2017
Ik slik en besluit het straatje in te lopen volgens de aanwijzing van het bordje.
Rechts zie ik een metalen deur met een cijfer toetsenbord verder niets.... Geen schijn van kans om hier binnen te komen. Ja daar stond ik in een steeg waar vaak in bekende politiefilms een lijk tussen het vuil wordt gevonden. Nou mijn fantasie begint aardig op hol te slaan.
Ik besluit terug te lopen naar de straat en te kijken of er nog meer hostels of hotels zijn. Een paar meter verderop is een hostel open met een jonge knul achter een bureau. Ik probeer hem in het Engels uit te leggen, dat mijn hostel dicht is. Zoals Thai eigen, willen ze je altijd helpen. Hij probeert het hostel te bellen. Na een kort gesprek, zegt hij, dat er iemand komt. Okay ik loop weer terug en ga braaf staan wachten. Na 10 min. Nog niemand. Weer ga ik naar de knul terug. Deze gaat weer bellen en na zijn telefoongesprek loop ik weer terug. Nou hoop van zegen.
Uiteindelijk komt er iemand aan, hek wordt open gedaan en ik kan naar binnen.
Even een korte beschrijving van mijn hostel, welke ik heb gekozen op alleen maar positieve reacties mbt hygiene, ligging etc.
Nou volgens mij waren de reacties van blinde of slechtziende, maar het was alles behalve dat.
Alles wat je aanraakte plakte, mijn bed stond op de 3e verdieping, wc inclusief douche op de eerste.
Wc stond wegens ruimte gebrek onder de douche en de wastafel had geen stromend water.
WiFi was niet mogelijk.
Ja back to basic had ik gezegd. Ach het is nog beter slapen, dan in de jungle, dacht ik.
Kreeg sleutel van badkamer en slaapzaal en code van de deur.
Ik wist waar de nacht markt was en heb daar weer heerlijk gegeten. Daarna naar bed.
Voor ik in slaap viel gingen mijn gedachten nog wel even naar vlooien, luizen en bed bugs....
De vlg morgen ga ik weer een fietstour maken. Dit is voor mij de beste manier om een stad te leren kennen en daar komt bij, dat ik fietsen heerlijk vind.
Weer een leuke groep. 4 Braziliaanse volwassen meiden. Na de tour besluiten we in de avond gezamenlijk de eettour te gaan doen en aansluitend naar een var te gaan met live muziek,
We hebben gelachen, bijzondere open gesprekken gehad over het leven en over wat hun bezig hield. Zo wonen allemaal in Sal Paulo'. Een miljoenen stad waar zoveel negitieviteit in zit, dat je er naar van wordt. 2 van hun werken bij MTV en 2 bij Google. Veel te drukke banen.
Oh ja ik heb het compliment van mijn leven gehad: ze geloofden niet dat ik 60 was. Ze wilden mijn paspoort zien. Na het zoenen konden ze het nog niet geloven 😊😊😊
Zo die stak ik mooi in mijn zak. We hebben te veel bier gedronken, erg genoten van een steen goede band, die allemaal coffers speelden en van elkaar.
Weer terug in mijn hostel goed geslapen. Helaas mis ik het appen met mijn broer.
Vandaag het vervoer geregeld naar Chiang rai. Een goed ontbijt gescoord elders, een stuk gelopen en een 2 uur durende Thaise massage gehad. Deze werd gegeven door gevangenen die in een rehabilitatie proces zitten. Als ze vrij zijn, dan hebben ze gelijk een baan en inkomsten.
Thaise massage is heerlijk alles gaat stromen en in de onmogelijkste houdingen wordt er gezorgd dat het huist gaat stromen. Als het klaar is, voel ik mij herboren.
Oh ja het regende vandaag.
Rechts zie ik een metalen deur met een cijfer toetsenbord verder niets.... Geen schijn van kans om hier binnen te komen. Ja daar stond ik in een steeg waar vaak in bekende politiefilms een lijk tussen het vuil wordt gevonden. Nou mijn fantasie begint aardig op hol te slaan.
Ik besluit terug te lopen naar de straat en te kijken of er nog meer hostels of hotels zijn. Een paar meter verderop is een hostel open met een jonge knul achter een bureau. Ik probeer hem in het Engels uit te leggen, dat mijn hostel dicht is. Zoals Thai eigen, willen ze je altijd helpen. Hij probeert het hostel te bellen. Na een kort gesprek, zegt hij, dat er iemand komt. Okay ik loop weer terug en ga braaf staan wachten. Na 10 min. Nog niemand. Weer ga ik naar de knul terug. Deze gaat weer bellen en na zijn telefoongesprek loop ik weer terug. Nou hoop van zegen.
Uiteindelijk komt er iemand aan, hek wordt open gedaan en ik kan naar binnen.
Even een korte beschrijving van mijn hostel, welke ik heb gekozen op alleen maar positieve reacties mbt hygiene, ligging etc.
Nou volgens mij waren de reacties van blinde of slechtziende, maar het was alles behalve dat.
Alles wat je aanraakte plakte, mijn bed stond op de 3e verdieping, wc inclusief douche op de eerste.
Wc stond wegens ruimte gebrek onder de douche en de wastafel had geen stromend water.
WiFi was niet mogelijk.
Ja back to basic had ik gezegd. Ach het is nog beter slapen, dan in de jungle, dacht ik.
Kreeg sleutel van badkamer en slaapzaal en code van de deur.
Ik wist waar de nacht markt was en heb daar weer heerlijk gegeten. Daarna naar bed.
Voor ik in slaap viel gingen mijn gedachten nog wel even naar vlooien, luizen en bed bugs....
De vlg morgen ga ik weer een fietstour maken. Dit is voor mij de beste manier om een stad te leren kennen en daar komt bij, dat ik fietsen heerlijk vind.
Weer een leuke groep. 4 Braziliaanse volwassen meiden. Na de tour besluiten we in de avond gezamenlijk de eettour te gaan doen en aansluitend naar een var te gaan met live muziek,
We hebben gelachen, bijzondere open gesprekken gehad over het leven en over wat hun bezig hield. Zo wonen allemaal in Sal Paulo'. Een miljoenen stad waar zoveel negitieviteit in zit, dat je er naar van wordt. 2 van hun werken bij MTV en 2 bij Google. Veel te drukke banen.
Oh ja ik heb het compliment van mijn leven gehad: ze geloofden niet dat ik 60 was. Ze wilden mijn paspoort zien. Na het zoenen konden ze het nog niet geloven 😊😊😊
Zo die stak ik mooi in mijn zak. We hebben te veel bier gedronken, erg genoten van een steen goede band, die allemaal coffers speelden en van elkaar.
Weer terug in mijn hostel goed geslapen. Helaas mis ik het appen met mijn broer.
Vandaag het vervoer geregeld naar Chiang rai. Een goed ontbijt gescoord elders, een stuk gelopen en een 2 uur durende Thaise massage gehad. Deze werd gegeven door gevangenen die in een rehabilitatie proces zitten. Als ze vrij zijn, dan hebben ze gelijk een baan en inkomsten.
Thaise massage is heerlijk alles gaat stromen en in de onmogelijkste houdingen wordt er gezorgd dat het huist gaat stromen. Als het klaar is, voel ik mij herboren.
Oh ja het regende vandaag.
De volgende dag, na een perfecte nachtrust. Ga ik samen met Nafiem tempelruines bekijken. Hier in Ayutthaya is de liggende Boeddha en het Boeddha hoofd in de wortels van een boom.
Ik heb beide gezien. Prachtig hoe mooi kan natuur zijn. Ik noem het maar de wortelboom, daar de wortels zeker 2 m boven de grond staan uitlopend in de boom. Tussen de wortels zit een Boeddha hoofd met gesloten ogen. Ongelooflijk mooi.
De liggende Boeddha is zeker 20m ? Lang. Helemaal verweerd en prachtig. Ik merk dat ik een zwak heb voor dit soort boeddha's en tempels. Natuurlijk zijn de beschilderde en met echt goud bekleedde attracties ook mooi en indrukwekkend, maar dit is zo puur...
Zo kan de draad weer even oppakken. Zonder WiFi schrijft wat moeilijk.
We lopen verder, het is heet, plakkerig en benauwd. Dat is een vermoeide combinatie, en besluiten na het drinken van ijskoude kokosmelk iets te gaan eten.
In een fancy koffiecafe nemen we beiden een Thais gerecht. Helaas valt het tegen. Ik kreeg soepvlees met glasnoedels. Nafiem reuze noedels in zoetzure saus. Acht niet alles kan in de smaak vallen.
Na de jasmijn thee gaan we terug naar ons hostel. Lekker op bed liggen en de dag voorbij laten gaan.
'S avonds niet naar de eetmarkt gegaan, maar rustig aan een tafeltje gegeten.
Het is allemaal mooi geweest. Ga proberen te slapen.
Inmiddels zijn alle bedden bezet en ondanks de Van is het erg warm. Tja ramen kunnen niet open vanwege de muggen. Alle "deet" is welkom en ik stink een uur in de wind.
De volgende dag word ik per taxi naar het busstation gebracht voor de bus naar Chiang mai.
Busstation ? Het is een stalletje aan de snelweg met bankjes. Bijna weer in de verkeerde verkeerde bus gestapt, maar ik heb het nu door waar ik moet kijken. Op de zijkant van de bus staat onder de uitgebreide Thaise tekst, Engelse tekst. Dus ik hoefde alleen maar te kijken naar Bangkok - Chiang mai.
Het is een dubbeldekker bus, gedateerd. Vanwege de lange rit, ca 9 u, heb ik een vip plaats besteld. Deze stoelen zitten bovenin en weer heb ik geluk. Niet voorin, maar net achter de trap opgang. Mijn voeten kan ik mooi op de railing leggen. Verder kan de stoel ook nog naar achteren buigen en de benensteun omhoog. Al met al ik reis confortabel en relaxed.
We hebben 1 stop onderweg, daar krijg ik warm eten. Rijst met groenten in kokossoep. Lekker.
De reis is eindeloos, er lijkt geen eind aan te komen. Pfff ik heb het helemaal gehad. Ik neem me voor nooit meer zolang in de bus te zitten.
Eindelijk in het pikkedonker aangekomen. Het is 20.00u op het vrij grote bussstation.
Heb een adres van mijn hostel, helaas niet in het Thais . Dat is wel een probleem, maar mijn maps.me app lost het wel op.
De tuk tuk dame wil mijn brengen. Halverwege stopt ze en wat ik begrijp is, dat ze zegt dat ik verder moet gaan lopen. De weg is afgesloten door de nachtmarkt. Mooi niet, dat leg ik haar uit en via mijn app wijs ik haar de weg, door rechts en linksaf te roepen.
Mijn hostel bordje zie ik, stap uit en betaal de vrouw. Opgelucht denk ik aan mijn bed en daarna lekker eten.
Niets van dat alles gebeurt. De voorkant van het hostel is afgesloten met traliewerk. Een bordje verwijst naar een naast liggend straatje. Ik kijk het straatje in en denk, oh mijn god, dit kan niet waar zijn. Het is een steeg met schots en scheef staande golfplaten, nagenoeg geen verlichting, stapels afval.
Ik heb beide gezien. Prachtig hoe mooi kan natuur zijn. Ik noem het maar de wortelboom, daar de wortels zeker 2 m boven de grond staan uitlopend in de boom. Tussen de wortels zit een Boeddha hoofd met gesloten ogen. Ongelooflijk mooi.
De liggende Boeddha is zeker 20m ? Lang. Helemaal verweerd en prachtig. Ik merk dat ik een zwak heb voor dit soort boeddha's en tempels. Natuurlijk zijn de beschilderde en met echt goud bekleedde attracties ook mooi en indrukwekkend, maar dit is zo puur...
Zo kan de draad weer even oppakken. Zonder WiFi schrijft wat moeilijk.
We lopen verder, het is heet, plakkerig en benauwd. Dat is een vermoeide combinatie, en besluiten na het drinken van ijskoude kokosmelk iets te gaan eten.
In een fancy koffiecafe nemen we beiden een Thais gerecht. Helaas valt het tegen. Ik kreeg soepvlees met glasnoedels. Nafiem reuze noedels in zoetzure saus. Acht niet alles kan in de smaak vallen.
Na de jasmijn thee gaan we terug naar ons hostel. Lekker op bed liggen en de dag voorbij laten gaan.
'S avonds niet naar de eetmarkt gegaan, maar rustig aan een tafeltje gegeten.
Het is allemaal mooi geweest. Ga proberen te slapen.
Inmiddels zijn alle bedden bezet en ondanks de Van is het erg warm. Tja ramen kunnen niet open vanwege de muggen. Alle "deet" is welkom en ik stink een uur in de wind.
De volgende dag word ik per taxi naar het busstation gebracht voor de bus naar Chiang mai.
Busstation ? Het is een stalletje aan de snelweg met bankjes. Bijna weer in de verkeerde verkeerde bus gestapt, maar ik heb het nu door waar ik moet kijken. Op de zijkant van de bus staat onder de uitgebreide Thaise tekst, Engelse tekst. Dus ik hoefde alleen maar te kijken naar Bangkok - Chiang mai.
Het is een dubbeldekker bus, gedateerd. Vanwege de lange rit, ca 9 u, heb ik een vip plaats besteld. Deze stoelen zitten bovenin en weer heb ik geluk. Niet voorin, maar net achter de trap opgang. Mijn voeten kan ik mooi op de railing leggen. Verder kan de stoel ook nog naar achteren buigen en de benensteun omhoog. Al met al ik reis confortabel en relaxed.
We hebben 1 stop onderweg, daar krijg ik warm eten. Rijst met groenten in kokossoep. Lekker.
De reis is eindeloos, er lijkt geen eind aan te komen. Pfff ik heb het helemaal gehad. Ik neem me voor nooit meer zolang in de bus te zitten.
Eindelijk in het pikkedonker aangekomen. Het is 20.00u op het vrij grote bussstation.
Heb een adres van mijn hostel, helaas niet in het Thais . Dat is wel een probleem, maar mijn maps.me app lost het wel op.
De tuk tuk dame wil mijn brengen. Halverwege stopt ze en wat ik begrijp is, dat ze zegt dat ik verder moet gaan lopen. De weg is afgesloten door de nachtmarkt. Mooi niet, dat leg ik haar uit en via mijn app wijs ik haar de weg, door rechts en linksaf te roepen.
Mijn hostel bordje zie ik, stap uit en betaal de vrouw. Opgelucht denk ik aan mijn bed en daarna lekker eten.
Niets van dat alles gebeurt. De voorkant van het hostel is afgesloten met traliewerk. Een bordje verwijst naar een naast liggend straatje. Ik kijk het straatje in en denk, oh mijn god, dit kan niet waar zijn. Het is een steeg met schots en scheef staande golfplaten, nagenoeg geen verlichting, stapels afval.
Zo ga weer verder op de volgende pagina.
Toen ze klaar was met het wokken, pakte ze een plastic bakje en twee plastic lepels. Ha ha, ik schoot in de lach. Ja dit was hilarisch, nafien opzoek naar bestek en ik krijg de oplossing voor ons probleem zo kant en klaar voor me. We hebben er samen hard om gelachen.
Het bestek zit nu in mijn rugzak en ik vraag me af of ik het nog nodig heb.
We gaan op de stoep zitten en genieten van onze maaltijd. De stoepen zijn hier hoog, dus het zit lekker.
Met z'n tweeen is het super gezellig, we kletsen en lachen wat af. Als toetje nemen we watermeloen en pomelo. Het smaakt allemaal prima en wat je krijgt is voor een weeshuis. Veel te veel.
Op de terugweg komen we een heuse koffietent tegen. Daar gaa. We thee drinken.
Alles sluit hier rond 21.00u. Erg gek, er is dus geen nachtleven mogelijk. Waarschijnlijk alleen in Bangkok of in grote steden.
Ik zal proberen uit te leggen/te omschrijven hoe het er hier en in mijn vorige "dorp" eruit ziet.
Straten zijn er, maar deze zijn opgelapt met stenen, of ze zitten vol met gaten. De stoepen, als deze er al zijn, zijn hoog. Geen stoep, dan gewoon een klein strookje zand. De weg is belangrijker dan een voetpad. De mensen lopen niet, ze maken gebruik van scooter, tuk tuk, brommertaxi en auto natuurlijk. Dus weer kan je beter een vlieg zijn.
Terug in het hostel roepen de jongens ons of we ananas willen. Aanbod afgeslagen, maar wel gezellig zitten kletsen.
Uiteindelijk naar bed. Moet wennen aan het camping ritueel, van toilettas, handdoek etc. Er is ook weinig plek om het neer te zetten. Lekker onhandig, stop ik het eenenander klem tussen mijn benen, sla mijn mini handdoek om mijn nek en ga onhandig mijn was ritueel uitvoeren. Enfin ik zal hier nog wel handiger in worden.
Mijn handdoek is zo groot als een theedoek, maar zeer effectief in het drogen, letterlijk en figuurlijk.
Zo eindelijk in bed. Ik lig in mijn zijde "bever" lakenzak, want er zijn geen lakens. Blij dat ik er een heb. Gordijntjes dicht en kijken of ik kan appen. Dit doe ik elke avond. Vind het gezellig en ik kan mijn verhaal kwijt.
Toen ze klaar was met het wokken, pakte ze een plastic bakje en twee plastic lepels. Ha ha, ik schoot in de lach. Ja dit was hilarisch, nafien opzoek naar bestek en ik krijg de oplossing voor ons probleem zo kant en klaar voor me. We hebben er samen hard om gelachen.
Het bestek zit nu in mijn rugzak en ik vraag me af of ik het nog nodig heb.
We gaan op de stoep zitten en genieten van onze maaltijd. De stoepen zijn hier hoog, dus het zit lekker.
Met z'n tweeen is het super gezellig, we kletsen en lachen wat af. Als toetje nemen we watermeloen en pomelo. Het smaakt allemaal prima en wat je krijgt is voor een weeshuis. Veel te veel.
Op de terugweg komen we een heuse koffietent tegen. Daar gaa. We thee drinken.
Alles sluit hier rond 21.00u. Erg gek, er is dus geen nachtleven mogelijk. Waarschijnlijk alleen in Bangkok of in grote steden.
Ik zal proberen uit te leggen/te omschrijven hoe het er hier en in mijn vorige "dorp" eruit ziet.
Straten zijn er, maar deze zijn opgelapt met stenen, of ze zitten vol met gaten. De stoepen, als deze er al zijn, zijn hoog. Geen stoep, dan gewoon een klein strookje zand. De weg is belangrijker dan een voetpad. De mensen lopen niet, ze maken gebruik van scooter, tuk tuk, brommertaxi en auto natuurlijk. Dus weer kan je beter een vlieg zijn.
Terug in het hostel roepen de jongens ons of we ananas willen. Aanbod afgeslagen, maar wel gezellig zitten kletsen.
Uiteindelijk naar bed. Moet wennen aan het camping ritueel, van toilettas, handdoek etc. Er is ook weinig plek om het neer te zetten. Lekker onhandig, stop ik het eenenander klem tussen mijn benen, sla mijn mini handdoek om mijn nek en ga onhandig mijn was ritueel uitvoeren. Enfin ik zal hier nog wel handiger in worden.
Mijn handdoek is zo groot als een theedoek, maar zeer effectief in het drogen, letterlijk en figuurlijk.
Zo eindelijk in bed. Ik lig in mijn zijde "bever" lakenzak, want er zijn geen lakens. Blij dat ik er een heb. Gordijntjes dicht en kijken of ik kan appen. Dit doe ik elke avond. Vind het gezellig en ik kan mijn verhaal kwijt.
Na 3 Daten gegen wifi eindelijk weer achter mijn blog.
Woensdag vertrokken per minivan naar Ayutthaya. Dat is een ruim 4 uur durende rit.
Ik had weer het geluk om voorin te zitten. De taxichauffeur vroeg waar ik moest zijn...wat een luxe, geen gezoek naar een bus, tuk tuk of weet ik wat voor een vervoer.
Ik was de eerste die uit de Van "gegooid " werd bij mijn hostel. Reuze spannend vond in het. Een ding had ik al geleerd bij aankomst in Thailand, is dat het nooit is wat het lijkt op de foto's van de bookingssite. Zo was het hier ook. Hoe mooi onderhouden het er op de foto's uitzag, was het nu of er een windhoos geweest was. Alle verf was van het hostel af, bankjes van vermolmd hout en idem dito tafels en stoelen.
Maar mijn pret zal het niet drukken, als het maar schoon is, dat had ik gelezen bij alle recensies.
In de Van zat ook een Nederlands meisje, zij stapte ook bij mijn hostel uit. Grappig zij zat achterin de van en ik had haar niet gezien of gehoord .
Na het inchecken werd mij uitgelegd hoe alles werkte. Ik kreeg een keylocker key en een soort plastic munt, deze moest ik voor een zender houden, dan zou de deur "ontlocked" worden.
Als vanzelfsprekend ging het bij mij net weer niet hoe ik het zou willen. Wat ik ook deed, de deur kreeg ik niet open, ondanks dat het een groen lichtje gaf. Uiteindelijk bij inspectie van de deur, kwam ik er achter, dat het een schuifdeur was. Lekker slim hoor..
De slaapzaal bestond ui 12 bedden. Eigenlijk 6 stapelbedden met gordijntjes er voor. Een grote Van (zeg ik het wel goed?)was aan en deze bracht de nodige koelte. Het zag er super cool en privé uit. Nou dat was geen slecht begin voor een eerste hostel.
Alle gordijntjes waren dicht, dus ik moest wel even uitzoeken welk bed er vrij was. Alle bedden waren leeg. Eh zou ik hier alleen slapen? Ik heb een voorkeur voor het onderste bed niet naast het raam. Een perfect holletje heb ik gevonden. Het Nederlandse meisje komt ook een plekje zoeken, gevolgd door 2 Nederlandse jongens. Oh ja ik was even vergeten, dat ik op een gemengde zaal zou liggen.
Wat mij opvalt, is, dat ik alleen maar jongelui tegenkom. Ik ga er dus maar vanuit, dat leeftijdsgenoten in een hotel zitten.
Het meisje (Nafien) vraagt of ik zin heb mee te gaan naar de avondmarkt. Dat is een markt met allemaal eetkraampjes.
Samen gaan we op pad. We hebben beide de schitterende "maps.me" app. Hiermee loop je zonder internet naar alles wat je maar wilt. Nou voor mij de ideale uitkomst, daar ik totaal geen richtingsgevoel heb. We wisselen wel af, daar de app energie vreet.
Ik moet nog steeds wennen aan het rechts rijdend verkeer. M.a,w. Als een neuroot kijk ik links en rechts, natuurlijk moet ik eindigen met rechts, maar dat vergeet ik dan weer. Het verkeer is druk en ik ben als voetganger niets waard. Gek eigenlijk, als boeddhist mag je niet op een vlieg trappen, maar een oversteker mag je platrijden.
De foodmarket is geweldig. De heerlijkste geuren komen je tegemoet. Terplekken wordt er gewokt.
Vlees, groenten alles wat maar eetbaar is en ja, ook rupsen, krekels, kakkerlakken. Nou ik wil alles proberen, maar ongedierte ga ik echt niet eten.
We beginnen met een omelet met groenten. Daarna zien we een vrouwtje groenten, garnalen, gefrituurde ansjovis en garnalenchips in een pan doen. We besluiten dat ook te eten. De mensen voor ons krijgen het in een doorzichtig plasticzakje. Oeps, daar hadden we niet op gerekend. Ik herinner mij ineens, dat aan het begin van alle kraampjes ik keukengerij in de vorm van bakjes en lepels en vorken had zien liggen. Nafiem ging terug om dat te kopen, terwijl ik met handen en voeten bestelde wat ik net gezien had.
Woensdag vertrokken per minivan naar Ayutthaya. Dat is een ruim 4 uur durende rit.
Ik had weer het geluk om voorin te zitten. De taxichauffeur vroeg waar ik moest zijn...wat een luxe, geen gezoek naar een bus, tuk tuk of weet ik wat voor een vervoer.
Ik was de eerste die uit de Van "gegooid " werd bij mijn hostel. Reuze spannend vond in het. Een ding had ik al geleerd bij aankomst in Thailand, is dat het nooit is wat het lijkt op de foto's van de bookingssite. Zo was het hier ook. Hoe mooi onderhouden het er op de foto's uitzag, was het nu of er een windhoos geweest was. Alle verf was van het hostel af, bankjes van vermolmd hout en idem dito tafels en stoelen.
Maar mijn pret zal het niet drukken, als het maar schoon is, dat had ik gelezen bij alle recensies.
In de Van zat ook een Nederlands meisje, zij stapte ook bij mijn hostel uit. Grappig zij zat achterin de van en ik had haar niet gezien of gehoord .
Na het inchecken werd mij uitgelegd hoe alles werkte. Ik kreeg een keylocker key en een soort plastic munt, deze moest ik voor een zender houden, dan zou de deur "ontlocked" worden.
Als vanzelfsprekend ging het bij mij net weer niet hoe ik het zou willen. Wat ik ook deed, de deur kreeg ik niet open, ondanks dat het een groen lichtje gaf. Uiteindelijk bij inspectie van de deur, kwam ik er achter, dat het een schuifdeur was. Lekker slim hoor..
De slaapzaal bestond ui 12 bedden. Eigenlijk 6 stapelbedden met gordijntjes er voor. Een grote Van (zeg ik het wel goed?)was aan en deze bracht de nodige koelte. Het zag er super cool en privé uit. Nou dat was geen slecht begin voor een eerste hostel.
Alle gordijntjes waren dicht, dus ik moest wel even uitzoeken welk bed er vrij was. Alle bedden waren leeg. Eh zou ik hier alleen slapen? Ik heb een voorkeur voor het onderste bed niet naast het raam. Een perfect holletje heb ik gevonden. Het Nederlandse meisje komt ook een plekje zoeken, gevolgd door 2 Nederlandse jongens. Oh ja ik was even vergeten, dat ik op een gemengde zaal zou liggen.
Wat mij opvalt, is, dat ik alleen maar jongelui tegenkom. Ik ga er dus maar vanuit, dat leeftijdsgenoten in een hotel zitten.
Het meisje (Nafien) vraagt of ik zin heb mee te gaan naar de avondmarkt. Dat is een markt met allemaal eetkraampjes.
Samen gaan we op pad. We hebben beide de schitterende "maps.me" app. Hiermee loop je zonder internet naar alles wat je maar wilt. Nou voor mij de ideale uitkomst, daar ik totaal geen richtingsgevoel heb. We wisselen wel af, daar de app energie vreet.
Ik moet nog steeds wennen aan het rechts rijdend verkeer. M.a,w. Als een neuroot kijk ik links en rechts, natuurlijk moet ik eindigen met rechts, maar dat vergeet ik dan weer. Het verkeer is druk en ik ben als voetganger niets waard. Gek eigenlijk, als boeddhist mag je niet op een vlieg trappen, maar een oversteker mag je platrijden.
De foodmarket is geweldig. De heerlijkste geuren komen je tegemoet. Terplekken wordt er gewokt.
Vlees, groenten alles wat maar eetbaar is en ja, ook rupsen, krekels, kakkerlakken. Nou ik wil alles proberen, maar ongedierte ga ik echt niet eten.
We beginnen met een omelet met groenten. Daarna zien we een vrouwtje groenten, garnalen, gefrituurde ansjovis en garnalenchips in een pan doen. We besluiten dat ook te eten. De mensen voor ons krijgen het in een doorzichtig plasticzakje. Oeps, daar hadden we niet op gerekend. Ik herinner mij ineens, dat aan het begin van alle kraampjes ik keukengerij in de vorm van bakjes en lepels en vorken had zien liggen. Nafiem ging terug om dat te kopen, terwijl ik met handen en voeten bestelde wat ik net gezien had.
donderdag 5 januari 2017
Vervolg Erwan waterfals.
We gaan weer in de auto en vertrekken naar de Hell fire pass. Indrukwekkend wat daar gebeurt is.
De originele brug staat daar nog en is ook nog in gebruik. Natuurlijk veel onderdelen vernieuwd. De brug is van hout. Een deel van de rots is uitgehouwen om daarvoor plaats te maken. Alles is handwerk.
Na deze bezichtiging gaan we naar "the bridge" deze ligt in het dorpje waar ook mijn hotel is, dus weer ruim een uur terug rijden. Eigenlijk heb ik het ook wel gehad, voel me vies van het zweet en ik loop nog steeds te soppen in mijn schoenen.
Daar gekomen een foto gemaakt en naar mijn hotel gelopen.
Inmiddels was het 17.30u een mooie dag is het geweest. Gedoucht en gegeten.
Daarna op bed mijn reis voor morgen doorgenomen.
Dat wordt Ayutthaya, met een verblijf in een hostel. Ja ik ha slapen op een slaapzaal met vlg mij 4 bedden. Geen idee of het een vrouwen slaapzaal is. We shall see😉
We gaan weer in de auto en vertrekken naar de Hell fire pass. Indrukwekkend wat daar gebeurt is.
De originele brug staat daar nog en is ook nog in gebruik. Natuurlijk veel onderdelen vernieuwd. De brug is van hout. Een deel van de rots is uitgehouwen om daarvoor plaats te maken. Alles is handwerk.
Na deze bezichtiging gaan we naar "the bridge" deze ligt in het dorpje waar ook mijn hotel is, dus weer ruim een uur terug rijden. Eigenlijk heb ik het ook wel gehad, voel me vies van het zweet en ik loop nog steeds te soppen in mijn schoenen.
Daar gekomen een foto gemaakt en naar mijn hotel gelopen.
Inmiddels was het 17.30u een mooie dag is het geweest. Gedoucht en gegeten.
Daarna op bed mijn reis voor morgen doorgenomen.
Dat wordt Ayutthaya, met een verblijf in een hostel. Ja ik ha slapen op een slaapzaal met vlg mij 4 bedden. Geen idee of het een vrouwen slaapzaal is. We shall see😉
Donderdag 5 januari, vandaag ga ik naar de Erwan waterfals en "the bridge over the rivier Kwai"aansluitend de hell-fire pass. Dit is de dodemans brug. Hier hebben gevangenen uit de jappen kampen gewerkt. 95.000 doden.
Om 8.00u word ik met een mini Van opgehaald. Na gisteren heb ik besloten om het maar simpel te doen. Zelf niet na te hoeven denken over vervoer en tijden. Easy come easy go. 😉
Als jullie net in jullie eerste slaap zijn, of net naar bed, sta ik al op om mijn nieuwe dag te beginnen. Het blijft een gekke gedachten. De eerste nacht hier m.b.t. deze tijdwissel, was afschuwelijk, maar nu slaap ik als een roos. Heerlijk.
In de mini Van zaten 3 stellen, 3 nationaliteiten. Duits, Frans en Engels. Allemaal spreken ze perfect engels dus dat maakt het lekker makkelijk.
Het is een rit van ruim een uur. Ik zit weer lekker voorin. Wat bof ik toch. Er wordt nu ook weinig gezegd, er wordt of geslapen of rondgekeken.
De gids verteld het een en ander over dit natuurgebied en wat er van ons verwacht wordt.
Houden aan de regels van het park, lees: normen en waarden van Thailand. Gooi niets op de grond, mijn flesje water wordt genoteerd en ik moet 20 baht betalen, als onderpand. Dit geld krijg ik straks weer retour.
Iedereen gaat zijn eigen weg. We kunnen in 7 steps omhoog. Niet iedereen doet dat, nee alleen de echte die hards. Ja ik ook. Wie a zegt moet ook b zeggen.
Het begin is makkelijk, er is nog een pad, na de 4e waterval is het survival. Alles is adembenemend mooi. De eerste waterval is een echte eye-catcher. Een glashelder bassin met aan het begin een brede rots waar het water af klettert. Zo'n waterval die je alleen maar in zeer romantische films ziet. Er zijn ook mensen in het water; o.a. een witte buikige Engelsman met idem vrouw, welke mijn fantasie gelijk uiteen laat spatten.
Goed, ik ga weer verder naar boven. Het wordt steiler en moeilijker. Klimmen en klauteren over stenen en wortels van bomen. Soms ben ik even de weg kwijt, daar het pad mij niet duidelijk is.
De watervallen die ik tegenkom zijn allemaal verschillend, wel steeds kleiner en smaller wordend.
Bij stap 6, bijna bovenaan, moet ik over glibberige rotsen en door het stromend water. Ja, daar gaan mijn schoenen en sokken. Het is niet erg, het is warm en mijn hiking schoenen kunnen er tegen, maar ik loop aardig te soppen. Even schiet het door mijn hoofd, wat als ik val? Hoe kom ik hier in de middle of nowhere weer weg?
Gelukkig ben ik niet de enige hier, maar toch.
Ik ben er bijna en ik voel me de vrouwelijke versie van Indiana Jones, de Neadertaler, de oervrouw.
WoW, wat ben ik aan het genieten, totdat een mannelijke versie van bovenstaande mij passeert in een walm van foute aftershave. Pats weg gevoel, Gatver.
Bovenaan is het mooi, en de energie daar is geweldig. Ik ga op een rots zitten, schoenen en sokken uit, voeten in het helder blauwe water. De rust, het geluid van de waterval, het komt bij mij binnen.
Met gil trek ik mijn voeten uit het water. Er is een school visjes wat aan mijn voeten zit te happen.
Inmiddels meer gearriveerde mensen schieten om mijn reactie in de lach. Er wordt mij uitgelegd, dat deze visjes de dode huidcellen opeten. Het kost mij enige moeite om mijn voeten weer in het water te doen. Na een paar keer proberen lukt het mij om mijn voeten stil te houden. Toch houd ik de grote vissen in de gaten en zorg ervoor, dat deze niet aan mijn voeten gaan knabbelen. Ik wil niet met minder lichaamsdelen uit Thailand vertrekken.
Teruggaan is een stuk moeilijker, ben ook veel op mijn gat naar beneden gegleden. Van mijn broek kan je inmiddels soep koken.
Beneden krijgen we een Thaise maaltijd. Heerlijk, wat ben ik gek op Thais eten. Eet wel zo min mogelijk rijst en noedels.
Om 8.00u word ik met een mini Van opgehaald. Na gisteren heb ik besloten om het maar simpel te doen. Zelf niet na te hoeven denken over vervoer en tijden. Easy come easy go. 😉
Als jullie net in jullie eerste slaap zijn, of net naar bed, sta ik al op om mijn nieuwe dag te beginnen. Het blijft een gekke gedachten. De eerste nacht hier m.b.t. deze tijdwissel, was afschuwelijk, maar nu slaap ik als een roos. Heerlijk.
In de mini Van zaten 3 stellen, 3 nationaliteiten. Duits, Frans en Engels. Allemaal spreken ze perfect engels dus dat maakt het lekker makkelijk.
Het is een rit van ruim een uur. Ik zit weer lekker voorin. Wat bof ik toch. Er wordt nu ook weinig gezegd, er wordt of geslapen of rondgekeken.
De gids verteld het een en ander over dit natuurgebied en wat er van ons verwacht wordt.
Houden aan de regels van het park, lees: normen en waarden van Thailand. Gooi niets op de grond, mijn flesje water wordt genoteerd en ik moet 20 baht betalen, als onderpand. Dit geld krijg ik straks weer retour.
Iedereen gaat zijn eigen weg. We kunnen in 7 steps omhoog. Niet iedereen doet dat, nee alleen de echte die hards. Ja ik ook. Wie a zegt moet ook b zeggen.
Het begin is makkelijk, er is nog een pad, na de 4e waterval is het survival. Alles is adembenemend mooi. De eerste waterval is een echte eye-catcher. Een glashelder bassin met aan het begin een brede rots waar het water af klettert. Zo'n waterval die je alleen maar in zeer romantische films ziet. Er zijn ook mensen in het water; o.a. een witte buikige Engelsman met idem vrouw, welke mijn fantasie gelijk uiteen laat spatten.
Goed, ik ga weer verder naar boven. Het wordt steiler en moeilijker. Klimmen en klauteren over stenen en wortels van bomen. Soms ben ik even de weg kwijt, daar het pad mij niet duidelijk is.
De watervallen die ik tegenkom zijn allemaal verschillend, wel steeds kleiner en smaller wordend.
Bij stap 6, bijna bovenaan, moet ik over glibberige rotsen en door het stromend water. Ja, daar gaan mijn schoenen en sokken. Het is niet erg, het is warm en mijn hiking schoenen kunnen er tegen, maar ik loop aardig te soppen. Even schiet het door mijn hoofd, wat als ik val? Hoe kom ik hier in de middle of nowhere weer weg?
Gelukkig ben ik niet de enige hier, maar toch.
Ik ben er bijna en ik voel me de vrouwelijke versie van Indiana Jones, de Neadertaler, de oervrouw.
WoW, wat ben ik aan het genieten, totdat een mannelijke versie van bovenstaande mij passeert in een walm van foute aftershave. Pats weg gevoel, Gatver.
Bovenaan is het mooi, en de energie daar is geweldig. Ik ga op een rots zitten, schoenen en sokken uit, voeten in het helder blauwe water. De rust, het geluid van de waterval, het komt bij mij binnen.
Met gil trek ik mijn voeten uit het water. Er is een school visjes wat aan mijn voeten zit te happen.
Inmiddels meer gearriveerde mensen schieten om mijn reactie in de lach. Er wordt mij uitgelegd, dat deze visjes de dode huidcellen opeten. Het kost mij enige moeite om mijn voeten weer in het water te doen. Na een paar keer proberen lukt het mij om mijn voeten stil te houden. Toch houd ik de grote vissen in de gaten en zorg ervoor, dat deze niet aan mijn voeten gaan knabbelen. Ik wil niet met minder lichaamsdelen uit Thailand vertrekken.
Teruggaan is een stuk moeilijker, ben ook veel op mijn gat naar beneden gegleden. Van mijn broek kan je inmiddels soep koken.
Beneden krijgen we een Thaise maaltijd. Heerlijk, wat ben ik gek op Thais eten. Eet wel zo min mogelijk rijst en noedels.
woensdag 4 januari 2017
Even nog mijn verhaal afmaken. Een "goed" geplande trip 😉
Hotel is prima. Ga een trip/tour regelen naar allemaal hoogte punten. Lijkt mij even beter dan alles zelf te regelen.
Wordt om 8.00u opgehaald bij mijn hotel en om 17.30 u weer afgezet.
Prima regeling.
Vanmiddag tijd om iets te doen. Zie tijdens mijn loop naar mijn hotel, dat er een cookingclass wordt gegeven. Een vega cookingclass. Heb er helemaal zin in en vraag of het mogelijk is.
Ik krijg alleen les van een redelijk goed engels sprekende vrouw.
Kijk op Facebook "onsthaiissan" het fototje met alle schaaltjes. Daar sta ik met tekst.😊😊
Recepten doorgelezen en hup schort om en aan de slag.
Het was super leuk en heb heerlijk gegeten. Mocht 3 gerechten maken en een toetje. Ja dat kreeg ik natuurlijk niet op veel te veel eten. Mocht het meenemen, maar dat heb ik niet gedaan. Wat moest ik er mee en wanneer zou ik dat opeten?
Na de lessen nog even ergens koffie gedronken en weer naar mijn hotel gegaan.
Waar ik helemaal van walg, is het zien van een behoorlijk aantal oude, grijze mannen met een 40 jaar jonger meisje. De meisjes kijken verveeld en de mannen wrijven over de rug van hun vangst.
Bah bah. Ik wordt daar echt niet goed van.
Zo nu ga ik regelen dat ik overmorgen in Ayutthaya kom en ergens kan gaan slapen.
Dit keer ga ik voor een hostel. Reden: ik wil mensen ontmoeten en gezelligheid om me heen.
Gevolg is: slapen op een slaapzaal. Hi hi ben heeeeel benieuwd.
Hotel is prima. Ga een trip/tour regelen naar allemaal hoogte punten. Lijkt mij even beter dan alles zelf te regelen.
Wordt om 8.00u opgehaald bij mijn hotel en om 17.30 u weer afgezet.
Prima regeling.
Vanmiddag tijd om iets te doen. Zie tijdens mijn loop naar mijn hotel, dat er een cookingclass wordt gegeven. Een vega cookingclass. Heb er helemaal zin in en vraag of het mogelijk is.
Ik krijg alleen les van een redelijk goed engels sprekende vrouw.
Kijk op Facebook "onsthaiissan" het fototje met alle schaaltjes. Daar sta ik met tekst.😊😊
Recepten doorgelezen en hup schort om en aan de slag.
Het was super leuk en heb heerlijk gegeten. Mocht 3 gerechten maken en een toetje. Ja dat kreeg ik natuurlijk niet op veel te veel eten. Mocht het meenemen, maar dat heb ik niet gedaan. Wat moest ik er mee en wanneer zou ik dat opeten?
Na de lessen nog even ergens koffie gedronken en weer naar mijn hotel gegaan.
Waar ik helemaal van walg, is het zien van een behoorlijk aantal oude, grijze mannen met een 40 jaar jonger meisje. De meisjes kijken verveeld en de mannen wrijven over de rug van hun vangst.
Bah bah. Ik wordt daar echt niet goed van.
Zo nu ga ik regelen dat ik overmorgen in Ayutthaya kom en ergens kan gaan slapen.
Dit keer ga ik voor een hostel. Reden: ik wil mensen ontmoeten en gezelligheid om me heen.
Gevolg is: slapen op een slaapzaal. Hi hi ben heeeeel benieuwd.
Om 6u ontbijten, rugzak inpakken en weg naar het busstation. Weer met de taxi.
De eerste taxi wilde gelijk met de meter rijden, dus ik was snel weg.
Ja en dan sta je ineens op een groot busstation. F.. en nu? Maar goed dat ik er zo typisch westers uitzie met mijn rugzak, dat ze mij gelijk bij de arm pakte en mij naar het juiste loketje loosde.
Moet je voorstellen: een open overdekte hal met een rij houten tafeltjes en ja ergen tussen al dat Thais zag ik de naam van mijn bestemming staan. Voor € 2.50 een kaartje gekocht en op een plastic stoeltje plaats genomen. Wachttijd: 30 min.
De loketvrouw riep iets onverstaanbaars om en iedereen stond op en liep richting een minivan. Gauw even gevraagd hoe en wat en ik ook snel achter de mensen, richting Van.
Wat een massel, ik moest voorin gaan zitten. Super relaxed.
Het is een rit van ca 3 uur en er werd geen woord gesproken in de auto.
In kanchnaburi moest ik uitstappen en ik wist, dat ik in een longtauw moest gaan zitten om bij mijn hotel te komen.
Dat is een vrachtwagentje met een hek eromheen en overdekt.
Toen ik uitgestapt was en vragend rondkeek, kwam er gelijk een vrouw naar mij toe en vroeg waar ik naar toe moest.
Eh daar stond ik dan, wist nog net de naam van mijn hotel en had geen WiFi/internet op mijn gsm, dus een adres had ik niet. Oh hoe dom kan ik zijn...
De vrouw trekt haar conclusies, wijst naar een bus die net wegrijdt, zwaait naar de chauffeur en verkoopt mij gauw een kaartje. Ze duwt mij ook nog een banaan in de hand hi hi.
Ik ren en zwaai achter die bus aan als een halve zool. De mensen achter de raampjes kijken verveeld naar die vrouw met die rugzak.
De bus stopt netjes, ik gooi mijn rugzak in het ruim en wordt naar mijn plek geloosd achterin de bus.
Blij dat ik het gehaald heb.
Terwijl ik zit te wachten totdat de bus weer vertrekt, vraag ik me eigenlijk af wat ik gehaald heb.
Waar gaat deze bus naar toe? Rijdt hij naar mijn hotel? Moet ik dan niet zeggen waar dat is?
Algauw bekruipt mij het gevoel dat er iets niet goed is. Er zit een Engelsman voor mij en ik vraag waar de bus naar toe gaat.... naar Bangkok !!
Je begrijpt dat ik als door een wesp gestoken weer naast mijn stoel sta en roep, dat ik er weer uit moet.
Hilarisch ze begrijpen er niets van, maar ik mag uitstappen en mijn rugzak weer pakken.
Daar sta ik dan weer buiten. Even weet ik niet wat ik moet doen, maar met die longtauw in mijn gedachten, ben ik opzoek gegaan naar dat ding.
Gevonden, duidelijk gemaakt welk hotel, zonder adres ik moest hebben en ingestapt.
Zou het deze keer wel goed gaan?
Na 10 min werd ik verzocht om uit te stappen. De chauffeur wees naar een klein weggetje van zand en stenen. Daar moest ik in.
Ik twijfelde ernstig, maar omdat de Thai ontzettend aardige mensen zijn, ben ik het weggetje ingelopen.
Het is allemaal goed gekomen. Tijdens mijn wandeling kwam ik een internet koffie café tegen. Voor Thaise begrippen zag het er fancy uit. Daar besloot ik koffie te gaan drinken en de weg te vragen.
Een jonge knul heeft het mij op zijn i pad laten zien. Ik zat goed en hoefde nog maar een klein stukje te lopen.
Nou een goed
De eerste taxi wilde gelijk met de meter rijden, dus ik was snel weg.
Ja en dan sta je ineens op een groot busstation. F.. en nu? Maar goed dat ik er zo typisch westers uitzie met mijn rugzak, dat ze mij gelijk bij de arm pakte en mij naar het juiste loketje loosde.
Moet je voorstellen: een open overdekte hal met een rij houten tafeltjes en ja ergen tussen al dat Thais zag ik de naam van mijn bestemming staan. Voor € 2.50 een kaartje gekocht en op een plastic stoeltje plaats genomen. Wachttijd: 30 min.
De loketvrouw riep iets onverstaanbaars om en iedereen stond op en liep richting een minivan. Gauw even gevraagd hoe en wat en ik ook snel achter de mensen, richting Van.
Wat een massel, ik moest voorin gaan zitten. Super relaxed.
Het is een rit van ca 3 uur en er werd geen woord gesproken in de auto.
In kanchnaburi moest ik uitstappen en ik wist, dat ik in een longtauw moest gaan zitten om bij mijn hotel te komen.
Dat is een vrachtwagentje met een hek eromheen en overdekt.
Toen ik uitgestapt was en vragend rondkeek, kwam er gelijk een vrouw naar mij toe en vroeg waar ik naar toe moest.
Eh daar stond ik dan, wist nog net de naam van mijn hotel en had geen WiFi/internet op mijn gsm, dus een adres had ik niet. Oh hoe dom kan ik zijn...
De vrouw trekt haar conclusies, wijst naar een bus die net wegrijdt, zwaait naar de chauffeur en verkoopt mij gauw een kaartje. Ze duwt mij ook nog een banaan in de hand hi hi.
Ik ren en zwaai achter die bus aan als een halve zool. De mensen achter de raampjes kijken verveeld naar die vrouw met die rugzak.
De bus stopt netjes, ik gooi mijn rugzak in het ruim en wordt naar mijn plek geloosd achterin de bus.
Blij dat ik het gehaald heb.
Terwijl ik zit te wachten totdat de bus weer vertrekt, vraag ik me eigenlijk af wat ik gehaald heb.
Waar gaat deze bus naar toe? Rijdt hij naar mijn hotel? Moet ik dan niet zeggen waar dat is?
Algauw bekruipt mij het gevoel dat er iets niet goed is. Er zit een Engelsman voor mij en ik vraag waar de bus naar toe gaat.... naar Bangkok !!
Je begrijpt dat ik als door een wesp gestoken weer naast mijn stoel sta en roep, dat ik er weer uit moet.
Hilarisch ze begrijpen er niets van, maar ik mag uitstappen en mijn rugzak weer pakken.
Daar sta ik dan weer buiten. Even weet ik niet wat ik moet doen, maar met die longtauw in mijn gedachten, ben ik opzoek gegaan naar dat ding.
Gevonden, duidelijk gemaakt welk hotel, zonder adres ik moest hebben en ingestapt.
Zou het deze keer wel goed gaan?
Na 10 min werd ik verzocht om uit te stappen. De chauffeur wees naar een klein weggetje van zand en stenen. Daar moest ik in.
Ik twijfelde ernstig, maar omdat de Thai ontzettend aardige mensen zijn, ben ik het weggetje ingelopen.
Het is allemaal goed gekomen. Tijdens mijn wandeling kwam ik een internet koffie café tegen. Voor Thaise begrippen zag het er fancy uit. Daar besloot ik koffie te gaan drinken en de weg te vragen.
Een jonge knul heeft het mij op zijn i pad laten zien. Ik zat goed en hoefde nog maar een klein stukje te lopen.
Nou een goed
Gisteren gefietst in Bangkok. Super was het.
Met de taxi naar de rivier, zeker een rit van 30 min. 5 u opstaan en 6 u pas kunnen ontbijten. Na een kwartier gelijk weg naar de hoofdweg waar de taxi's rijden. Alles wat ik geleerd heb gedaan. Netjes mijn hand vooruit steken, niet wapperen en vragen of de meter aan kan. Geen van de chauffeurs wilde met de meter rijden, tja zonder kan je mij lekker geld vragen.
Na de 4e taxi had ik het voor gezien en ging akkoord zonder meter. Vraagprijs 250 baht. Heb bedenkelijk gekeken en heb er 150 bath van gemaakt. Zonder morren ging hij zomaar akkoord.
Verbaasd ben ik ingestapt. Even voor de duidelijkheid, ik het €4 betaald. Shame on me...
Het is een 5 uur durende fietstocht door Chinatown, buiten Bangkok en over de rivier. We hebben ook nog gelunched. Ik heb prachtige foto's gemaakt, helaas lukt het mij niet om ze te plaatsen.
Het was trouwens een Nederlandse groep waar ik in zat. Leuk hoor.
Na de fietstocht ben ik weer op pad gegaan. Had besloten een tempel (wat pho) te gaan bezoeken.
Oh ja, ondertussen was het ook behoorlijk warm geworden. Ik die nooit zweet, had inmiddels het zweet op mijn rug staan.
Het probleem met mij is, dat ik totaal geen richtingsgevoel heb en daarbij ook nog niets eens kaart kan lezen. M.a.w. Ik heb wat afgelopen, veel straten voor de 2e keer gezien en regelmatig aan agenten de weg gevraaagd.
Door de dood van de koning lopen de meerderheid van de mensen hier in het zwart of hebben ze een black ribbon op hun blouse. Naar wat pho moest ik langs het grand palace, daar werden we gescand, paspoort gevraagd, tassen gecontroleerd. Tevensen werd er aan mij gevraagd waar ik heen wilde, ik was immers niet in het zwart. Ze hebben mij keurig de weg gewezen.
Bij de Boeddha van Happinez heb ik mijn geleerde ritueel uitgevoerd. Dit had ik geleerd van een Thaise vrouw. Heb natuurlijk ook een wens gedaan 😊
Na wat pho naar kao san road. Even lekker eten en dan naar mijn hotel.
Het Thaise eten bevalt mij prima, durf steeds meer kruiden (bende van 4) erin te gooien. Jammie.
Bij mijn hotel zit een restaurant met prima, echte, sterke koffie, dus een bak koffie toe.
Lekker gedoucht, kleding te drogen gehangen en in mijn restaurant 2 kannen jasmijn thee gedronken.
Daar uitgezocht waar ik de volgende dag naar toe zou gaan.
Mijn plan was Kanchanaburi met de bus. Daar vijf is 2 nachten. Dit ivm de reistijd van 3 uur.
Met de taxi naar de rivier, zeker een rit van 30 min. 5 u opstaan en 6 u pas kunnen ontbijten. Na een kwartier gelijk weg naar de hoofdweg waar de taxi's rijden. Alles wat ik geleerd heb gedaan. Netjes mijn hand vooruit steken, niet wapperen en vragen of de meter aan kan. Geen van de chauffeurs wilde met de meter rijden, tja zonder kan je mij lekker geld vragen.
Na de 4e taxi had ik het voor gezien en ging akkoord zonder meter. Vraagprijs 250 baht. Heb bedenkelijk gekeken en heb er 150 bath van gemaakt. Zonder morren ging hij zomaar akkoord.
Verbaasd ben ik ingestapt. Even voor de duidelijkheid, ik het €4 betaald. Shame on me...
Het is een 5 uur durende fietstocht door Chinatown, buiten Bangkok en over de rivier. We hebben ook nog gelunched. Ik heb prachtige foto's gemaakt, helaas lukt het mij niet om ze te plaatsen.
Het was trouwens een Nederlandse groep waar ik in zat. Leuk hoor.
Na de fietstocht ben ik weer op pad gegaan. Had besloten een tempel (wat pho) te gaan bezoeken.
Oh ja, ondertussen was het ook behoorlijk warm geworden. Ik die nooit zweet, had inmiddels het zweet op mijn rug staan.
Het probleem met mij is, dat ik totaal geen richtingsgevoel heb en daarbij ook nog niets eens kaart kan lezen. M.a.w. Ik heb wat afgelopen, veel straten voor de 2e keer gezien en regelmatig aan agenten de weg gevraaagd.
Door de dood van de koning lopen de meerderheid van de mensen hier in het zwart of hebben ze een black ribbon op hun blouse. Naar wat pho moest ik langs het grand palace, daar werden we gescand, paspoort gevraagd, tassen gecontroleerd. Tevensen werd er aan mij gevraagd waar ik heen wilde, ik was immers niet in het zwart. Ze hebben mij keurig de weg gewezen.
Bij de Boeddha van Happinez heb ik mijn geleerde ritueel uitgevoerd. Dit had ik geleerd van een Thaise vrouw. Heb natuurlijk ook een wens gedaan 😊
Na wat pho naar kao san road. Even lekker eten en dan naar mijn hotel.
Het Thaise eten bevalt mij prima, durf steeds meer kruiden (bende van 4) erin te gooien. Jammie.
Bij mijn hotel zit een restaurant met prima, echte, sterke koffie, dus een bak koffie toe.
Lekker gedoucht, kleding te drogen gehangen en in mijn restaurant 2 kannen jasmijn thee gedronken.
Daar uitgezocht waar ik de volgende dag naar toe zou gaan.
Mijn plan was Kanchanaburi met de bus. Daar vijf is 2 nachten. Dit ivm de reistijd van 3 uur.
maandag 2 januari 2017
Bangkok
Bangkok maandag 2 jan
Het is nu 19.15 u en ik ben moe als een maai. Jullie tijd is 6 u eerder dus 13.15 u
Redelijk geslapen met een pil. Was 3 u klaar wakker, natuurlijk de pest erin omdat ik dacht dat ik nog zeker 4 uur slaap moest inhalen. Nou no chance ben van armoe een film gaan kijken.
Na een half uur gingen alle kabine lichten weer aan.
De piloot kwam met een goedemorgen en vertelde dat hij aan het landen was.
Weird natuurlijk maar in Bangkok tijd klopt het wel.
H
Gauw ontbeten gordels vast en geland...
eigenlijk ging het heel snel, douane en hup klaar was ik. Vlg het boekje geld gepint, water gekocht en daar even al mijn geld goed opgeborgen in mijn rugzak.
Toen richting taxi's welke zeer goed geregeld waren. Bij de taxi enige uitleg gegeven waar ik naar toe moest, maar de chauffeur begreep me niet helemaal. In mijn gsm stond het adres duidelijker, dus wilde ik hem dat laten zien..... eh mijn gsm nergens te vinden. Oh ships deze lag nog op tafel in het "wissel" restaurantje. Tja hoe snel kan je terug rennen? Beleefd tegen de chauffeur gezegd, dat ik mijn gsm kwijt was. En weggesneld.
Ja dat moet mij weer overkomen. Bij het restaurantje gevraagd naar mijn gsm. Mijn opluchting was groot, toen ze die uit een la haalde. Nou Thx beschermengel.
Weer naar de taxi waar nu een rij tot Tokyo stond. Engelen geduld.
Met de taxi over de ringweg naar mijn hotel. Snel en makkelijk voor de deur stoppen.
Mooie schone kamer, hotel ligt op een top plek. Gelukkig een goede keuze.
Morgen fietstour om 6.45u dus even uitproberen via een longtailboat daar te komen. Vlg de receptioniste een 20 min. Optie.
Nou vergeet het maar. Eerst naar de opstapplek, dan de juiste boot (er varen er 4) wachten, wachten wachten. Bloedheet in de zon.
Eindelijk op die boot, propvol nauwelijks plek. Wilde eigenlijk 2 tempels bezoeken, moest er op 8 uit, maar dat ging mooi niet lukken. Niemand wist waar 8 was. Toen maar toch ergens uitgestapt. Bleek het grand palice te zijn . Ook goed. Iedereen in het zwart... en weer zooo druk dat het mij teveel werd.
Rechtsomkeer weer terug naar de boot. Weer dezelfde ellende van vragen. Enfin ben teruggekomen. Heb op de boot staan praten met een Nederlands stel. Zij gingen morgen naar huis na 6 wk. Allerlei tips. Thx Thx heel nuttig.
Uitgestapt waar ik ook gestart was, ja ja ik leer het nog. Richting mijn hotel gelopen. Met de bedoeling ergens te gaan eten en ik wilde een massage.
Een leuk restaurantje gevonden, relatief duur, maar ze hadden de beste koffie ooit. Gelijk 2 koppen gedronken, oeps behoorlijk prijzig. In ieder geval van genoten.
Daar ook een rijstgerecht gegeten. Heeeeeel veilig vegetarisch. Morgen wil ik pittig.
Heb een geweldige Thaise massage van een uur gehad. Gemarteld, maar daarna een super gevoel.
Maar goed dat ik lenig ben, daar ze legde zo mijn benen in mijn nek.
Na het hotel, naar kao san road. De straat waar alles gebeurt. Nou dat vond ik wel meevallen. Heb wat rond gekeken en weer naar mijn hotel.
Daar boven op het dak lekker gezwommen. Nu heerlijk opgefrist aan mijn blog met een pot jasmijn thee.
Ik ga zo slapen moet vroeg op.
Het is nu 19.15 u en ik ben moe als een maai. Jullie tijd is 6 u eerder dus 13.15 u
Redelijk geslapen met een pil. Was 3 u klaar wakker, natuurlijk de pest erin omdat ik dacht dat ik nog zeker 4 uur slaap moest inhalen. Nou no chance ben van armoe een film gaan kijken.
Na een half uur gingen alle kabine lichten weer aan.
De piloot kwam met een goedemorgen en vertelde dat hij aan het landen was.
Weird natuurlijk maar in Bangkok tijd klopt het wel.
H
Gauw ontbeten gordels vast en geland...
eigenlijk ging het heel snel, douane en hup klaar was ik. Vlg het boekje geld gepint, water gekocht en daar even al mijn geld goed opgeborgen in mijn rugzak.
Toen richting taxi's welke zeer goed geregeld waren. Bij de taxi enige uitleg gegeven waar ik naar toe moest, maar de chauffeur begreep me niet helemaal. In mijn gsm stond het adres duidelijker, dus wilde ik hem dat laten zien..... eh mijn gsm nergens te vinden. Oh ships deze lag nog op tafel in het "wissel" restaurantje. Tja hoe snel kan je terug rennen? Beleefd tegen de chauffeur gezegd, dat ik mijn gsm kwijt was. En weggesneld.
Ja dat moet mij weer overkomen. Bij het restaurantje gevraagd naar mijn gsm. Mijn opluchting was groot, toen ze die uit een la haalde. Nou Thx beschermengel.
Weer naar de taxi waar nu een rij tot Tokyo stond. Engelen geduld.
Met de taxi over de ringweg naar mijn hotel. Snel en makkelijk voor de deur stoppen.
Mooie schone kamer, hotel ligt op een top plek. Gelukkig een goede keuze.
Morgen fietstour om 6.45u dus even uitproberen via een longtailboat daar te komen. Vlg de receptioniste een 20 min. Optie.
Nou vergeet het maar. Eerst naar de opstapplek, dan de juiste boot (er varen er 4) wachten, wachten wachten. Bloedheet in de zon.
Eindelijk op die boot, propvol nauwelijks plek. Wilde eigenlijk 2 tempels bezoeken, moest er op 8 uit, maar dat ging mooi niet lukken. Niemand wist waar 8 was. Toen maar toch ergens uitgestapt. Bleek het grand palice te zijn . Ook goed. Iedereen in het zwart... en weer zooo druk dat het mij teveel werd.
Rechtsomkeer weer terug naar de boot. Weer dezelfde ellende van vragen. Enfin ben teruggekomen. Heb op de boot staan praten met een Nederlands stel. Zij gingen morgen naar huis na 6 wk. Allerlei tips. Thx Thx heel nuttig.
Uitgestapt waar ik ook gestart was, ja ja ik leer het nog. Richting mijn hotel gelopen. Met de bedoeling ergens te gaan eten en ik wilde een massage.
Een leuk restaurantje gevonden, relatief duur, maar ze hadden de beste koffie ooit. Gelijk 2 koppen gedronken, oeps behoorlijk prijzig. In ieder geval van genoten.
Daar ook een rijstgerecht gegeten. Heeeeeel veilig vegetarisch. Morgen wil ik pittig.
Heb een geweldige Thaise massage van een uur gehad. Gemarteld, maar daarna een super gevoel.
Maar goed dat ik lenig ben, daar ze legde zo mijn benen in mijn nek.
Na het hotel, naar kao san road. De straat waar alles gebeurt. Nou dat vond ik wel meevallen. Heb wat rond gekeken en weer naar mijn hotel.
Daar boven op het dak lekker gezwommen. Nu heerlijk opgefrist aan mijn blog met een pot jasmijn thee.
Ik ga zo slapen moet vroeg op.
Abonneren op:
Posts (Atom)