Inmiddels is het woensdag 25 januari. Mijn laatste Dag op het eiland. Morgen vertrek ik weer naar Bangkok, daar slaap ik 1 nacht in de buurt van het vliegveld. Vrijdag weer een lange vlucht naar huis.

Mijn gevoel is dubbel als ik terug kijk naar mijn reis door Thailand. Ik heb letterlijk en figuurlijk mijn grenzen verlegd. Ik ben zeer zeker mijzelf tegengekomen. Ga ik het nog een meer doen? Ja, ik heb beslissingen genomen, waar ik achteraf van dacht, had ik dit moeten doen? Het kon ook anders.
Ik heb geleerd om alleen te reizen, maar heb toch nog te veel voor "veiligheid" gezocht.

Iedereen vertelde mij, dat ik mensen zou ontmoeten tijdens mijn reis. Ik zou zelden alleen zijn. Natuurlijk heb ik mensen ontmoet, maar... nooit iemand van mijn eigen leeftijd. Geen man, geen vrouw ben ik tegengekomen om contact mee te maken. Jongelui zoeken elkaar op. Wat mij nog het meest opviel, hun interesse in hun i phone. Oordoppen in om naar muziek te luisteren, nodigt toch niet echt uit voor een praatje.

Niet alles is negatief, zoals ik al geschreven heb, zijn er contacten geweest, waarvan ik genoten heb. Dit waren jonge vrouwen en samen hebben we ons kostelijk vermaakt.

Een vrouw alleen blijft toch vreemd in de ogen van een Thai. Elke keer word ik weer gevraagd met hoeveel personen ik kom eten of drinken, terwijl ik alleen voor ze sta. Vanmiddag was ik het zat en repelleerde: kijk er staat helemaal niemand naast me. Sorry, was niet aardig van mij. Had ik niet moeten doen,

Mijn dagen zijn om, mijn inlegkruisjes zijn op en ben met de laatste Jip en Janneke wetties bezig.
Het wordt tijd om naar huis te gaan.

Ik ben blij dat ik de kans gehad heb, om dit te kunnen doen en ik ga in gedachten mijn volgende reis weer plannen.

Anne-Marie

Zo rugzak gepakt, geld neergelegd voor de schoonmaaksters en deur achter mij dichtgegooid.
Toen ik de trap afkwam natuurlijk weer een wai van de receptionisten. Ik heb me uitgecheckd en wilde weggaan.

Nee, dat kon niet, de rugzak werd van mij overgenomen en ik moest gaan zitten. Kreeg koude thee voorgeschoteld en naar later bleek, kwam de eigenaar van het hotel gelijk naar mij toe. Hij verexcuseerde zich, dat hij mij nog niet gesproken had. Hij vroeg waar ik naar toe ging en bestelde gelijk een longtauw voor mijn vervoer. Daarna raakte we ingesprek over het hotel en mijn verblijf. Na ca 5 min stond hij weer op en ik kreeg allerlei cadeautjes in de vorm van 2 blikjes cola, een leren hoesje om mijn pasjes in te doen en zijn persoonlijke kaart met zijn email adres en telefoonnrs. Oef de emotie sloeg mij op de keel. Ik ben mijn hele verblijf als een vorst behandeld en het sluit ook nog zo af.
Mijn vervoer is er. Mijn rugzak wordt in de auto gezet en ze nemen allemaal afscheid van mij.
Nou met een glimlach op mijn gezicht ben ik vertrokken.

Ik denk dat het zo'n 10 min rijden was toen hij stopte voor mijn resort. Wat zag het er prachtig uit.
Palmbomen, struiken in bloei en orchideeën. Ik hoorde vogels en verscholen in het groen, lag de receptie.
Ze keken mij vreemd aan, een vrouw met een rugzak? Eenmaal binnen duidelijk gemaakt, dat ik geboekt had, veranderde de houding.
Ik moest gaan zitten, kreeg een vochtige doek en een verfrissende thee op ijs aangeboden.
Na alle formaliteiten werd ik met een golf wagentje naar mijn huisje gebracht. Ja een heus huisje met balkon. Mijn voordeur, na een trapje opgelopen te zijn, kijkt uit op een meer. Mijn terras kijkt uit over idyllische brugjes en vooral veel groen.
Ik heb een zeer groot hemelbed met klamboe er omheen. Ook weer koffie, thee en water staat er voor mij klaar.
Als ik de deur uitloop, heb inmiddels wel mijn bikini aan, volg ik het pad en kom ik uit bij een spa, ofwel wellness centrum. Langsheen gelopen, genietend van vogels en bloemen, kom ik bij het zwembad uit. Weer azuurblauwe tegels en allemaal ligbedden met parasols er omheen. Leg mijn spullen op het ligbed en ga lekker in het water liggen. Weer ben ik als god in Frankrijk. Het vorige hotel was mooi, dit overtreft het. Hoe is het mogelijk.
Van beide hotels wist ik niet dat ze zo luxe waren, daar de foto's altijd gedateerd zijn en niet berusten op waarheid. Dit had ik inmiddels geleerd van Thailand. Dus vandaar mijn verbazing.

S'middags lekker Thais gelunched. Daarna een cooking Class geboekt voor morgen. Ja ik kan het niet laten. Ben gek op het eten en wil erg graag ook de kennis van het koken leren.
Morgenochtend na mijn ontbijt ga ik naar het strand om kajak lessen te boeken. Nu ga ik wandelen en kijken waar de Tesco en de 7/11 is. Beweging is goed.
O ja er ligt ook een zaklamp hier op mijn kamer. Waarschijnlijk zal ik die wel nodig hebben, dus ik neem hem mee in mijn rugzakje.

Het strand is trouwens smal, zeker als het vloed is. Aangezien ik graag een strandwandeling maak, kom ik toch van een koude kermis terug. Na 2 km houdt het gewoon op.
Mijn wandelingen doe ik nu elke morgen via de openbare weg. Jammer maar het is mijn enige manier om te bewegen.
De mensen hier zijn ook niet gewend, dat er een blanke langs de weg loopt voor de lol. Herhaaldelijk stopt er een taxi in welke vorm dan ook, met de bedoeling mij ergens heen te brengen.
Het is wel heet om zo in de volle zon te lopen, zonder een lekker zeebriesje. Elke keer loop ik weer een stuk verder en elke keer zie ik weer wat anders.
Vanmorgen zag ik ineens een "groothandel" in groenten, fruit en kruiden. Mijn hart maakte een sprongetje. Oh dit was een kolfje naar mijn hand. Lekker kijken of ik zelf niet een salade in elkaar kan flansen. Ik heb verschillende groentes gekocht. Ik twijfelde even bij een komkommer. Reden omdat ik niet zeker wist of het wel een kommer was. Fruit, kruiden en olie heb ik ook gekocht. Ik heb  fruit gekocht waarvan mij de smaak onbekend is. Wel spannend.
Een tas vol voor amper 1 Euro. Wat zal ik smullen vanavond.

O ja als ik 's morgens, ' s middags of s' avonds langs de receptie loop, dan staan de drie medewerkers op en maken ze een wai voor mij. Kan je je voorstellen hoe dat voelt? Alsof ik de koningin ben..

Morgen ga ik naar een ander hotel. Midden in de rimboe, ver afgelegen van het strand. Daar is ook een zeekajakschool in de buurt. Ik heb ontzettende zin na al dat luie gedoe, iets te ondernemen.

Wordt dus vervolgd.

Op het vliegveld was de controle snel en mijn teveel aan flesjes werd niet opgemerkt. Misschien vonden ze het voor een binnenlandse vlucht niet van belang.

De incheckbalie was nog gesloten, dus nog zeker een half uur wachten. Balen, wilde graag ergens koffie en een ontbijt scoren. Helaas alles wat er aan winkels zat, was dicht.
Na een half uur, kon ik eindelijk na ingecheckt te zijn een koffie kopen. Ontbijt liet ik voor wat het was.
In het vliegtuig zat ik naast een Thaise damen die op haar telefoon naar danspassen aan het kijken was. Bij een gesprek kwam ik erachter dat zij diegene op het filmpje was.  We raakten aan de praat over haar danspassie welke ze samen met haar man deelde.
Op deze manier vloog letterlijk de tijd om.

Op het vliegveld van Bangkok ben ik gelijk naar de taxi balie gegaan om mijn reis naar koh chang te boeken. Gelukkig was er plek en over een uurtje zou ik vertrekken. Kon ik mooi in de tussentijd ontbijten. Dit keer heb ik Thais gegeten. Wel grappig om je avondeten 's morgens te eten.

De reis in de minivan zou 5 uur in beslag nemen. We hadden zelfs 2 stops onderweg.
Bij de "haven" aangekomen, zag ik een gehavende oude verroestte open boot liggen, die als "Ferry" door moest gaan. Ik had me voorgenomen mij geen zorgen te maken. Het was mooi weer en ik had al snel gezien waar de zwemvesten lagen...

Ben op een stoeltje vooraan gaan zitten om te genieten van wind en uitzicht.
De boot zat vol met jonge gezinnen, geliefden en vriendengroepen.
Ineens drong het tot mij door, dat ik alleen was, dat ik in mijn eentje op een bounty-eiland zou gaan zitten in het mooiste hotel van de wereld.
Ik kon er niets aan doen, de tranen liepen over mijn wangen en ik wilde rechtsomkeer naar huis. Het gevoel van alleen zijn greep me naar mijn keel.
Ik begreep het niet, al die weken was ik al alleen en ik heb gedurende die tijd geen moment last gehad van het alleen zijn.
Ik vond mezelf een wattenbol en besloot mezelf niet in te dompelen in zieligheid. Doorzetten en genieten van het feit dat ik het mag meemaken de luxe die op mijn pad komt.
Nu ik dit aan het schrijven ben (zit ik alweer 4 dagen in het mooiste hotel) en af en toe komt de eenzaamheid even om de hoek kijken. Ik moet het aanvaarden, dat het zo is.

Zoals ik al schreef, zit ik idd in het mooiste hotel. Ik heb in mijn leven nog nooit zo luxe gezeten. Dit soort hotels zie je alleen maar op tv, weggelegd voor ontzettend rijke mensen.
Ik heb een enorme 2 pers kamer, met een fancy grote inloop douche. Een bed waar wel 3 mensen in kunnen. Dan de luxe van 2 enorme badlakens en kamerjas voor het zwembad op het dak.
Ik slaap op de 3e verdieping en na de 4e is het dakterras met zwembad. Ik vertel dit, omdat het plafond wat ik zie, de vloer is van het zwembad.  Daar aangekomen kijk ik zo naar de zee. Het hotel ligt bijna aan het strand. Er zit een weg tussen. Er staan ligbedden op de azuurblauwe tegels van het zwembad. Als ik in het zwembad naar de zeekant/rand ga, is het uitzicht geweldig.
Nu ik dit aan het schrijven ben, lig ik nagenoeg alleen op mijn ligbed, onder de parasol, kijkend naar zee. De gasten van het hotel zullen ongetwijfeld op het strand liggen. Heerlijk rustig alsof het allemaal van mij alleen van mij is.

Maar acht, ik ben toerist en ze weten wat ik bedoel.
Ik verblijf de hele middag in een klein restaurantje eet en drink daar en maak mijn blog af.
Als afronding loop ik nog een stuk, maar daar blijft het bij. Neem een grote beker thee mee naar mijn kamer en besluit mijn rugzak weer in te pakken.
Het valt me elke keer weer op. Dat het lijkt of alles er niet in past. Niets gekocht en toch problemen.
De volgende Ochtend vroeg opstaan. Mijn bus vertrekt om 8 u. Gauw een ontbijt en weg ben ik.
Ik heb de plek naast de chauffeur super plek vooral omdat we weer 2 u lang haarspeldbochten gaan draaien. De chauffeur wacht tot iedereen er is van de lijst. Dus zij rijden nooit op tijd. Aan een kant is dat wel netjes. Aan de andere kant soms onhandig als je weer verder moet reizen. Uiteindelijk is iedereen er en we vertrekken. Deze  chauffeur rijdt als een slak, zelfs brommertjes halen hem in.  Maar goed ik moet niet zeuren, als hij anders had gereden was het ook niet goed geweest.
We komen weer op het station in chiang mai aan en gelijk spreekt een mannetje mij aan of ik een taxi wil naar het vliegveld  nou ja graag in de buurt van. Ik laat hem vismijn tel. zien waar hij moet zijn
Lang leven mijn mapapp hij weet totaal niet waar het is, dus zet ik mijn gps aan, zodat we samen kunnen zien hoe hij moet rijden. Hilarisch 😊 Maar we komen er wel.

Het is een net hotel als het goed is ca 10 min rijden naar het vliegveld
Speciaal uitgezocht daar ik om 6.15u vlieg naar Bangkok.  Bij de receptie bestel ik gelijk een taxi voor de volgende dag. Geen probleem tijd 5 u genoteerd.

Ik ga me even douchen, gelukkig warm water en vertrek naar buiten voor vervoer naar het centrum. Een tuk tuk stopt en we komen een prijs overeen. De Taipei muur is een mooi punt.
Halverwege waar ik moet zijn stopt de man en zegt dat we er zijn. De grapjas, aangezien ik de route en de stad al kende, wist ik dat we er nog niet waren. Lachend vertelde ik hem dat hij door moest rijden omdat dit nog niet mijn stop was. Even later waren we er en vroeg hem te stoppen. Gaf hem geld en wild weglopen. Wilde hij ineens meer geld. Nou bekijk het maar zei ik en liep gelijk weg. Dit had ik tijdens mijn hele reis nog niet meegemaakt.  Zal wel aan de stad liggen? Pissig liep ik naar de muur en bedacht me wat ik wilde gaan doen. Ik besloot naar de oostkant van de muur te lopen, dat is zo'n 30 min.
Ik liep in een niet toeristisch gedeelte met ontzettend leuke zaakjes. Kleding, tassen. Kleding van linnen met katoen, tassen van stof en geborduurd zoals in de streek bekend was. Nou je raad het al. Ik heb een mooie wijde broek gekocht, kanten bloesjes en een jasje. Tja er is nu een probleem: hoe krijg ik dit in mijn rugzak? Ach ik trek gewoon alles aan.
Heb een middag rond gezworven, gegeten en toen weer een tuk tuk aangehouden. Op precies dezelfde wijze weer terug naar mijn hotel, via de gps. Alleen deze man was eigenwijs luisterde niet en geïrriteerd. Met het gevolg dat ik op de verkeerde plek uitstapte. Ook hij wilde weer meer gld.  Ik ben een stukje terug gelopen naar mijn hotel.
Slapen lukte helaas niet, daar alle kamers rond de open receptie lagen. De receptie stond in een grote lege marmere hal. Ik hoorde ze praten, de tv en muziek. Dit de hele nacht door. Om 4 u opgestaan. Ik had er helemaal genoeg van. Dan maar naar het vliegveld en daar mijn tijd uitzitten.
De taxi was de receptionist. Natuurlijk betaalde ik teveel. Maar dat kon me nu niet schelen. Met 8 min waren we er. Lekker snel en mooi op tijd. Gelukkig geen stress.

S'ochtends is het bere koud in Pai. Zo'n 14 Gr . Ik vroeg me al af waarom er op de markt dikke gebreide mutsen en jassen verkocht worden. Dat be
Grijp je pas als je s morgens buiten gaat ontbijten. Dit duurt maar een uurtje hoor, daarna is het algauw te warm voor trui en muts. Ik heb een prachtige foto gemaakt van een gerimpeld dametje met beren muts. helaas kan ik hem niet tonen.
Mijn laatste dag in Pai loop ik eigelijk te bedenken wat ik wil doen. Misschien een stuk wandelen? Lijkt mij een strak plan. Het loopt echter iets anders. Onderweg zie ik de mogelijkheid voor voetscrub en pedicure. Tja een verleidelijk aanbod. Dag wandeling hallo relaxen 😉
Wat is het toch heerlijk om mezelf zo te verwennen,
Massage, voetmassage en voetreflex massage, gebeurt vaak buiten. De massages gebeuren met kleding aan. Nee niet de massages met olie en de zo vaak gehoorde " happy ending"
Natuurlijk is de hygiene ver te zoeken. De bank waar ik op moet gaan liggen is niet bepaald schoon. De vijlen zijn al 100x gebruikt, maar ach een kniesoor die daarop let. Misschien is dit in een groter stadje niet het geval, geen idee. Ik word lekker vertroeteld en mijn nagels hebben nu een prachtig donkerrode kleur. Mijn voeten zijn super zacht en hielen zien er weer prachtig uit.
Mijn plan om te wandelen laat ik voor wat het is. Ik besluit om ergens te gaan zitten en mijn blog te gaan bijwerken. Dit t.g.v. Geen WiFi in mijn vorige verblijfplaats.

Het leuke van Thailand is, dat het barst van de eethuisjes, smoothybars, koffiecafeetjes. Altijd bij de ingang je slippers uit. Dit geldt voor elke winkel met of zonder deur waar je naar binnen stapt.
Vergeet je het, dan word je erop gewezen. Ik voel me echt thuis in dit land.
Het eten, de vriendelijke mensen, hun tradities geweldig. De "wai" die je maakt bij binnenkomst en weggaan. Even uitleggen wat dit inhoud. Doe 2 handen met gestrekte vingers tegen elkaar, tegen je kin aan en maak een lichte buiging. Bij binnenkomst begroet je met sa was di ka en je bedankt bij het weggaan met krop kun ka. Nou schrijf ik fonetisch omdat ik dit zo zeg. De taal is ontzettend moeilijk met 5 toonhoogtes. Naar alle waarschijnlijkheid zal ik wel iets anders zeggen, dan ik bedoel.

In de grot worden we bijgestaan door de vrouw met de lamp. Ze wijst naar allerlei stalagmieten of tieten ben even de weg kwijt wat welk is. Het is wel grappig, met enige fantasie moeten we olifanten, adelaars en apen zien in de uitlopers. Hoe lang hebben ze daar over gedaan om dat te ontdekken?
We vervolgen onze weg naar beneden. In het donker onderscheid ik een water met lange vlotten.
Het is dus de bedoeling daarop plaats te nemen. Bij het vlot aangekomen, zie ik, dat het een bamboe vlot is met 4 mini krukjes. Onze gids loopt behendig met haar lamp naar voren. Ik volg haar maar op dezelfde manier. Wiebelig loop ik naar voren en neem plaats op het 2e krukje achter de gids.
Rap vertrekt het vlot, door een man die m.b.v. een lange stok ons voortduwt. Het is een geweldige ervaring. Voor mij mag deze tocht uren duren.
Na krap 10 min gevaren te hebben, gaan we weer van de boot af. We klimmen omhoog, we lopen weer naar beneden, zo gaat het een poosje door. Heel af en toe pakt ze mijn hand en "helpt" ze mij omhoog. Uiteindelijk weer naar beneden naar de vlotten in het water, dezelfde rit weer terug. Zo komen we ook weer uit bij het begin.
Ach op deze manier kan je ook een grot bekijken. We krijgen een lunch en gaan rap weer verder.
Om het verhaal maar kort te houden, was de hele tour niet interessant. Leuk tijdverdrijf maar daar blijft het bij.
Na de zonsondergang (ook niet spectaculair ) waren we om 19.00u weer thuis. Geen verdere afspraken gemaakt.
In mijn hostel kon ik me verheugen op mijn eigen luxe kamer. Eindelijk kan ik weer in mijn blote kont rond lopen 😉